βρέθηκα... εδώ... Αμάν!!!...
Γεώργιος Βιζυηνός
Γεώργιος Βιζυηνός
Γεώργιος Βιζυηνός
ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΤΟ ΠΟΤΑΜΙ.
Σὰν κρυστάλλι κυλᾷ τὸ ποτάμι·
τὸ παιδὶ τὸ θωρεῖ καὶ γελᾷ:
Τί κακὸν εἰμπορεῖ νὰ τοῦ κάμῃ
τὸ καθάριο νερὸ ποῦ κυλᾷ;
Δύο κρίνοι στὸ ῥεῦμα σαλεύουν
πότ’ ἐδὼ πότ’ ἐκεῖ σταυρωτοί.
Τὸ παιδάκι θαρρεῖ πῶς τὸ γνεύουν,
σὰν νὰ θὲν νὰ τοῦ ’ποῦν κάτι τί.
Πότ’ ἐδὼ πότ’ ἐκεῖ τοὺς προκλίνει
τὸ νερὸ ποῦ περνᾷ μὲ σπουδή:
Τί νὰ γνεύουν οἱ κίτρινοι κρίνοι,
τί νὰ θέλουν νὰ ’ποῦν στὸ παιδί;
Στῆς ἰτιᾶς τὸ κλωνάρι θαρριέται,
ἄχ! ν’ ἀκούσ’ ὁ μικρὸς προσπαθεῖ!
’Ξάφνου σπᾷ τὸ κλωνί, ποῦ κρατιέται,
καὶ κυλᾷ στὸ νερὸ τὸ βαθύ!
Μιὰ τὸ φῶς ἀπ’ τὰ μάτια του σβύνει,
μιὰ σὰν κόκκιν’ ἀστράφτει βαφή,
’ως ποῦ ’πέσαν οἱ κίτρινοι κρίνοι,
σὰν σταυρὸς στὴν νεκρή του μορφή!
Ποιὸ παιδί, ποῦ σιμόνει ποτάμι,
δὲν τὸ βλέπ’ ἀπ’ ἐδὼ καὶ καλά,
τί κακὸν εἰμπορεῖ νὰ τοῦ κάμῃ
τὸ καθάριο νερὸ ποῦ κυλᾷ;
Lamprini T.
4 σχόλια:
Α! πόση συγκίνηση μου έδωσες, αγαπημένη Λαμπρίτσα.
Ξερεις την προσωπική μου τραγωδία, με τον χαμό του Δημήτρη μου... Καθόλου εύκολος ή παράλογος πόνος. Πενήντα και, χρόνια μαζί... μέσα σε δέκα μέρες!!! Δεν πήρε μόνο την καρδιά μου μαζί του, μα και την μισή μου ζωή...
Επόμενο είναι, όταν μετα από τόσο καιρό, να είμαι φορτισμένη διαβάζοντας την αναμφισβήτητα διαλεγμένη ιστοσελίδα σου...
Πήγα μέχρι κάτω, αργα, λες και συνδιαλεγόμουν με τους Δημιουργούς.Απόλαυσα το σοννέτο του Σέξπηρ που μου θύμησε φοιτητικούς χρόνους. '
οσο για τον Αρίωνα, θα το αντιγράψω για τον 10 χρονο εγγονό μου, τον "Πι-Τζέυ" =Παναγιώτη-Τζεϊμς=Δημήτρη) του οποίου τα Ελληνικά είναι ήδη αρκετά καλά...
Να είσαι καλά, καλή μου, εκλεκτή φίλη. Χαιρετισμους στην μαμά σου. Ευχές, κι Αγάπη. "Αστοριανή" ΝΥ
Αγαπητή φίλη, δύσκολα τα πράγματα... δυστυχώς...
το μπλογκ το έχω για να βάζω ό,τι βρίσκω που αξίζει... κατά την προσωπική μου γνώμη πάντα... και χαίρομαι που εδώ μπορούμε να "βρισκόμαστε... " καλύτερα απ' το φέις...
η λογοτεχνία πάντα άρεσε... και στα Νέα Ελληνικά στο Σχολείο έβρισκα την υγειά μου...
Τώρα είμαι και εγώ μέρος της... μιας που έχω εκδόσει βιβλία...
τέλος πάντων... χαίρομαι όταν είσαι εδώ... κι εύχομαι... καλές επιτυχίες ποιητριά μου και λογοτέχνιδά μου... και τα καλύτερα για σάς και την όμορφη οικογένειά σας...
Χαρές και Υγεία...
φιλιά...
Λαμπρινή...
...από χρόνια, "Ευχαριστώ που σε Γνώρισα"
και που συνεχίζουμε, με αλληλοεκτίμηση κι αγάπη.
"αστοριανή¨
(που πλέον μετακόμισε στο... μακρονήσι...)
Αστοριανή μου κι εγώ χαίρομαι που σε γνώρισα... είναι πολύ ωραίο να δένεσαι με τον άλλον , έστω και μέσω μίας οθόνης...
χρόνια πολλά, Ελληνίδα μου
υγεία ευτυχία χαρές
Δημοσίευση σχολίου