https://www.youtube.com/watch?v=Q7P6UCgsZ2k
κελί
Πήρα τον κακό το δρόμο
Και την εύκολη ζωή
Κι ήρθα κόντρα με το νόμο
Ξαφνικά ένα πρωί
Στο κελί τριάντα τρία
Μ’ είχαν στον Κορυδαλλό
Είχα μάτια δεκατρία
Ήμουνα παιδί χωρίς μυαλό
Μα παιδί χωρίς μυαλό
Απ’ τα παιδικά μου χρόνια
Άφησα τα σχολικά
Με κυκλώματα γυρνούσα
Μα μετάνιωσα πικρά
Στο κελί τριάντα τρία
Μ’ είχαν στον Κορυδαλλό
Είχα μάτια δεκατρία
Μα παιδί χωρίς μυαλό
Μα παιδί χωρίς μυαλό
Ξενοδούλευε η μάνα
Κι ο πατέρας στο γιαπί
Καμαρώνανε το γιο τους
Που τους γέμισε ντροπή
Στο κελί τριάντα τρία
Μ’ είχαν στον Κορυδαλλό
Είχα μάτια δεκατρία
Μα παιδί χωρίς μυαλό
Μα παιδί χωρίς μυαλό
σχολείο
Εγώ δεν έχω βγάλει το σχολείο
κι ούτε έχω μάθει γράμματα πολλά
Ξέρω όμως, ένα κι ένα κάνουν δύο
και πως τα φωνήεντα είναι εφτά
Τόσον καιρό μαζί μου και δεν έχεις μάθει
τα δικά μου χούγια και τα φυσικά
Η προπαραλήγουσα ποτέ δεν περισπάται
όταν η λήγουσα είναι μακρά
Εσύ που κάνεις όλα πως τα ξέρεις
κι όλο εξυπνάδες έχεις στο μυαλό
Πες μου να μάθω, ποιο έχει γίνει
πρώτα η κότα, ή το αυγό
Τόσον καιρό μαζί μου...
Εγώ δεν έχω βγάλει...
πίστη
Δεν έχεις Πίστη, όταν τα στάχια σου
προσμένεις να γενούν σιτάρι,
κι από τ΄ άκαρπο δεντρί, που κέντρωσες,
προσμένεις καρπερό βλαστάρι!
★
Πίστη έχεις, όταν από το χέρσωμα
κι από τα αστραποκαμένα ξύλα,
προσμένεις τους καρπούς ολόδροσους
και καταπράσινα τα φύλλα.
★
Δεν έχεις Πίστη, όταν τ’ απόβραδο
προσμένεις να προβάλλουν τ΄ άστρα,
και με του πετεινού το λάλημα
να φέξη η αυγή ροδογελάστρα!
★
Πίστη έχεις, όταν- όσο αλόγιστο
και πλάνο ο νους σου κι αν το ξέρει-
προσμένεις ήλιο τα μεσάνυχτα
κι αστροφεγγιά το μεσημέρι.
★
Δεν έχεις Πίστη, όταν, πιστεύοντας,
ρωτάς την κρίση και τη γνώση!
Δεν έχεις Πίστη, όταν την πίστη σου
στο λογικό έχεις θεμελιώσει!
★
Πίστη έχεις, όταν κάθε σου όνειρο
το ανάφτεις στο βωμό της τάμα,
κι αν κάποιο τάμα σου είναι αδύνατο,
προσμένεις να γενεί το θάμα.