Κοιμούνται τα λουλούδια,
τα χορτα όλα κοιμούνται στους βελουδένιους κάλυκες
στα μεταξένια φύλλα χωρίς πνοήν
οι αέρηδες κοιμούνται...
... και το φεγγάρι από ψηλά κοιτάει
τον κοιμισμένο κήπο...
Aπό ψηλά χλωμό κυττάει
το θλιβερό φεγγάρι
τον κοιμισμένο κήπο
και αφουγκράζεται τη σιγαλιά
και δεν μπορεί τα μάτια του να πάρει...
... και αγάλια προσπερνά και πάει
- με δεν μπορεί
τα μάτια του να πάρει
από τον κοιμισμένο κήπο...
(φεγγάρι, φεγγάρι εσύ,
κρεμέμενο και ασημένιο δάκρυ!)
.........................
δεν γνώριζα ότι ήτανε και ποιητής... αυτά είναι... λοιπόν...
Lamprini T.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου