Σε μία εκδήλωση στον Βόλο, ο ίδιος ο ποιητής απαγγέλλει το ποίημά του:
(κλικ στο όνομα... και θα επισκεφθείτε το μπλογκ του... )...
«Οίνωψ Πόντος» - ΒΟΛΟΣ 4383
Το ποίημα που μου έγραψε ο ποιητής μας...εδώ.. μαζύ με το σχολιό του...
Επειδή δεν το καταλαβαίνει κανείς αν απλά το ακούσει, το ποίημα είναι γραμμένο με ακροστοιχίδα από στροφή σε στροφή... Α-Λ-Μ-Π-Α-Τ-Ρ-Ο-Σ...
Έτσι για να δικαιώσω ακόμα περισσότερο την ύψιστη τιμή της επιλογής σου... Και πάλι ευχαριστώ...
Σαν άλμπατρος
Άνοιξα τα φτερά μου και πέταξα ψηλά
πάνω από θάλασσες πλατιές που είχα μπροστά μου
δεν μ’ ένοιαζε αν φύσαγε βοριά μήτε νοτιά
να κυνηγήσω έτρεξα εγώ τα όνειρά μου.
Λίγο μόνο ξαπόσταινα σε κύματος αφρό
κι έπειτα πάλι από ψηλά έψαχνα το καράβι
πορεία ζωής που χάραζε στο αλμυρό νερό,
για κόσμους νέους μέσα μου τον πόθο που ανάβει.
Με πέταγμα ακούραστο, μ’ ορμή νεανική
κάποτε πια εντόπισα της ζήσης μου το πλοίο
κι έμοιαζε ετούτη η ρότα του μονάχη, ερημική
ρότα που γύρευε αντί ενός, ρότα να ‘ναι για δύο.
Πιστά το ακολούθαγα γυρόφερνα στα ξάρτια
έπαιζα με τα όνειρα που είχε για πανιά του
τιμόνι είχε το θέλω μου και τα μπορώ κατάρτια
κι αμέριμνα αρμένιζε σε πέλαγα δικά του.
Αν κάποτε συνάνταγε θάλασσα αγριεμένη
για λίγο μάζευα κι εγώ μαζί του τα πανιά
να μην τα βρει η θύελλα που ερχόταν μανιασμένη
και ναυαγήσουν τα όνειρα, βυθού σε μια γωνιά.
Το θέλω μου δεν άκουγε πάντα τις προσταγές μου
και τα μπορώ μου λύγιζαν άλλο πολύ άλλο λίγο
δοκίμαζε λες ο Θεός κι εμέ, τις αντοχές μου
απ’ την πορεία που χάραζα πόσο μακριά θα φύγω.
Ράγισαν πια τα ύφαλα μετά από τόσα χρόνια
και οι φτερούγες μου μαδούν κι εκείνες γερασμένες
αντέξαμε σε πειρατών παγίδες και κανόνια
και εμπειρίες πια πολλές στις στοίβες φορτωμένες.
Ο χρόνος αδυσώπητα για όλους μας περνάει
για μένα που ψηλά πετώ γύρω από το σκαρί μου
για το σκαρί που στο στερνό λιμάνι θε να πάει
όχι όμως και για το παιδί που έχω στην ψυχή μου…
Στην τελευταία ανάσα μου, τότε θα με αφήσει
όταν απάνω στο σκαρί θα σπάσουν τα φτερά μου
ελεύθερο σαν άλμπατρος τα σύννεφα θα σκίσει
στους κόσμους κείνους που έπλαθε μέσα στα όνειρά μου
Αργοναύτης 07/04/2015
Σπύρος Μακρυγιάννης
Θαυμάσιες λογοτεχνικές ευκαιρίες... !
Πληροφορίες... (από το σχετικό βίντεο) :
Ποιητική και μουσική βραδιά «Οίνωψ Πόντος»
Από την ποιητική σκηνή Volos Poetry Slam
POETRY AFISA
Στα πλαίσια του θεματικού έτους αφιερωμένου στη θάλασσα από την Μαγνήτων Κιβωτό η ποιητική σκηνή Volos Poetry Slam συνεισφέρει μια προσέγγιση με όχημα την ποίηση και την μουσική με θέμα «ΟΙΝΩΨ ΠΟΝΤΟΣ» την Πέμπτη 25 Ιουνίου στις 9 το βράδυ στο Τελωνείο Βόλου .
Η ομώνυμη αναφορά γίνεται στην Οδύσσεια και γέννησε διαφορετικές γνώμες για την ερμηνεία της. Η ποιητική σκηνή Volos Poetry Slam την προσεγγίζει ως την θάλασσα που κοχλάζει όπως ο μούστος από τις δυνάμεις που ζυμώνονται μέσα της. Απέραντη ενέργεια που ορίζει τη ζωή και το θάνατο , χαρίζει έμπνευση για κάθε είδους δημιουργία , ανοίγει δρόμους και κλείνει δρόμους , άλλοτε φέρνει κοντά και άλλοτε χωρίζει τους ανθρώπους, μήτρα που δίνει τη ζωή και υγρός τάφος, γεννά , θανατώνει , αναγεννά. Αλλά και σύμβολο ενότητας όπου το μέρος του ανθρώπινου ψυχισμού συναντά το όλον, μήτρα που το έμβρυο μέσα της αναπτύσσεται , μητέρα και ερωμένη.
Γράφουν και απαγγέλουν: Μάρω Αισώπου, Ελένη Αμυγδαλίτση, Κατερίνα Ζούζουλα, Ελένη Καραβασίλη, Σπύρος Μακρυγιάννη, Ποιητής εκ Πηλίου, Έλλη Σαμαλίδου, Teuta Sadiku, Sirona Medicus, Έλενα Ψαραλίδου . Μελοποιούν και τραγουδούν η Έλλη Σαμαλίδου και η Κασσιανή Αμυγδαλίτση στο ηλεκτρικό πιάνο.
H εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στην πρασιά του Τελωνείου Βόλου σε έναν ειδυλλιακό χώρο δίπλα στη θάλασσα, ενώ πριν και μετά την εκδήλωση θα είναι επισκέψιμο το μουσείο του Τελωνειακής Ιστορίας Βόλου, που βρίσκεται στον ίδιο χώρο.
Την εκδήλωση συνδιοργανώνουν ο πολιτιστικός φορέας της Μητρόπολης Δημητριάδος «Μαγνήτων Κιβωτός», η ποιητική σκηνή Volos Poetry Slam και το Τελωνείο Βόλου.
ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ, στον ποιητή!
Lamprini T.
6 σχόλια:
Λαμπρινή...
ΕΙΣΑΙ ΑΞΙΑ ΠΟΛΛΩΝ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΩΝ!
Δεν το ήξερα αυτό το μπλογκ!
Τόσο ο Σπύρος, όσο και ο Γιάννης, θα χαρούν πολύ!
Πάω να τους ενημερώσω!
Κατερίνα μου..
Α, δεν σε "εφερα" εδω για μενα! Α, σε ευχαριστω πολυ!!
Εχω κανει, τελευταιως, καποια μπλογκ... ναι.. κι αυτο ειναι φρεσκο... Θα τα δεις στο ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ... Τα εχω ολα μαζεμενα...στην δεξια στηλη του μπλογκ...
. Α , το θεμα ειναι ο Σπυρος...Α... καλη του επιτυχια
Και μπραβο σε σενα.... για την αναμεταδωση!!
Δεν έχω λόγια Λαμπρινή.... Ότι και να πω είναι φτωχό.... Δεν μπορεί ένα ευχαριστώ να εκφράσει πλήρως την ευγνωμοσύνη... Να είσαι καλά! Δεν θα προδώσω τις ΕΠΙΛΟΓΈΣ σου...
Επειδή δεν το καταλαβαίνει κανείς αν απλά το ακούσει, το ποίημα είναι γραμμένο με ακροστοιχίδα από στροφή σε στροφή... Α-Λ-Μ-Π-Α-Τ-Ρ-Ο-Σ...
Έτσι για να δικαιώσω ακόμα περισσότερο την ύψιστη τιμή της επιλογής σου... Και πάλι ευχαριστώ...
Σαν άλμπατρος
Άνοιξα τα φτερά μου και πέταξα ψηλά
πάνω από θάλασσες πλατιές που είχα μπροστά μου
δεν μ’ ένοιαζε αν φύσαγε βοριά μήτε νοτιά
να κυνηγήσω έτρεξα εγώ τα όνειρά μου.
Λίγο μόνο ξαπόσταινα σε κύματος αφρό
κι έπειτα πάλι από ψηλά έψαχνα το καράβι
πορεία ζωής που χάραζε στο αλμυρό νερό,
για κόσμους νέους μέσα μου τον πόθο που ανάβει.
Με πέταγμα ακούραστο, μ’ ορμή νεανική
κάποτε πια εντόπισα της ζήσης μου το πλοίο
κι έμοιαζε ετούτη η ρότα του μονάχη, ερημική
ρότα που γύρευε αντί ενός, ρότα να ‘ναι για δύο.
Πιστά το ακολούθαγα γυρόφερνα στα ξάρτια
έπαιζα με τα όνειρα που είχε για πανιά του
τιμόνι είχε το θέλω μου και τα μπορώ κατάρτια
κι αμέριμνα αρμένιζε σε πέλαγα δικά του.
Αν κάποτε συνάνταγε θάλασσα αγριεμένη
για λίγο μάζευα κι εγώ μαζί του τα πανιά
να μην τα βρει η θύελλα που ερχόταν μανιασμένη
και ναυαγήσουν τα όνειρα, βυθού σε μια γωνιά.
Το θέλω μου δεν άκουγε πάντα τις προσταγές μου
και τα μπορώ μου λύγιζαν άλλο πολύ άλλο λίγο
δοκίμαζε λες ο Θεός κι εμέ, τις αντοχές μου
απ’ την πορεία που χάραζα πόσο μακριά θα φύγω.
Ράγισαν πια τα ύφαλα μετά από τόσα χρόνια
και οι φτερούγες μου μαδούν κι εκείνες γερασμένες
αντέξαμε σε πειρατών παγίδες και κανόνια
και εμπειρίες πια πολλές στις στοίβες φορτωμένες.
Ο χρόνος αδυσώπητα για όλους μας περνάει
για μένα που ψηλά πετώ γύρω από το σκαρί μου
για το σκαρί που στο στερνό λιμάνι θε να πάει
όχι όμως και για το παιδί που έχω στην ψυχή μου…
Στην τελευταία ανάσα μου, τότε θα με αφήσει
όταν απάνω στο σκαρί θα σπάσουν τα φτερά μου
ελεύθερο σαν άλμπατρος τα σύννεφα θα σκίσει
στους κόσμους κείνους που έπλαθε μέσα στα όνειρά μου
Αργοναύτης 07/04/2015
Σπύρος Μακρυγιάννης
Αγαπητε Αργοναυτη-Σπυρο...
Απο το στομα μου το πηρες! Ηθελα τοσο ναχω και τα λογια!! Θαυμασιο ειναι, όπως κι όλα όσα εχεις γραψει!! Μπραβο!! Καλη επιτυχια να εχεις
Και να πετας... σαν τα ΥΠΕΡΟΧΑ... Αλμπατρος!!
Καλως ωρισες στο μπλογκ μου!! Τιμη μου!
Αγαπητε Σπυρο..
Ειναι δικη μου η χαρα να βαλω κατι δικο σου εδω!
Κι εισαι ο πρωτος ποιητης...που ερχεται στο μπλογκ μου..
Νασαι καλα!
Εγω ευχαριστω!
Δημοσίευση σχολίου