The Fields of Athenry - The Dubliners & Paddy Reilly | 40 Years Reunion: Live from The Gaiety (2003)
συνεχίζουμε με Ιρλανδία... δύσκολα τραγούια αυτά , αλλά συμβαίνουν... ιδού και με τα Ελληνικά λόγια...
An Irish folk ballad, ‘The Fields of Athenry’ tells the story of a young man, Michael, from the Athenry area, 25 miles from Galway, who is caught stealing corn to feed his family during the Irish famine (1845-1850) and deported to Botany Bay, Australia. The song is conversational, words snatched across the local prison wall, between the young man and his wife Mary, as he waits for the deportation order to be executed. Arguably the country’s most famous song, it was written by Dublin-born folk singer Pete St. John (1932-2022) – real name Peter Mooney – whose other songwriting credits include ‘The Rare Ould Times’ and ‘The Ferryman’.
με μία μετάφραση γκουγκλ
Μια ιρλανδική λαϊκή μπαλάντα, "The Fields of Athenry" αφηγείται την ιστορία ενός νεαρού άνδρα, του Michael, από την περιοχή Athenry, 25 μίλια από το Galway, ο οποίος πιάνεται να κλέβει καλαμπόκι για να ταΐσει την οικογένειά του κατά τη διάρκεια της ιρλανδικής πείνας (1845-1850) και απελάθηκε στο Botany Bay της Αυστραλίας. Το τραγούδι είναι συνομιλητικό, λόγια αρπάζονται στον τοίχο της τοπικής φυλακής, ανάμεσα στον νεαρό άνδρα και τη σύζυγό του Μαίρη, καθώς περιμένει να εκτελεστεί η εντολή απέλασης. Αναμφισβήτητα το πιο διάσημο τραγούδι της χώρας, γράφτηκε από τον γεννημένο στο Δουβλίνο λαϊκό τραγουδιστή Pete St. John (1932-2022) -πραγματικό όνομα Peter Mooney- του οποίου τα άλλα τραγούδια είναι τα «The Rare Ould Times» και «The Ferryman».
The Fields of Athenry Lyrics - written by Pete St John.
By a lonely prison wall
I heard a young girl calling "Michael, they have taken you away For you stole Trevelyan's corn So the young might see the morn Now a prison ship lies waiting in the bay"
Low lie the fields of Athenry Where once we watched the small free birds fly Our love was on the wing we had dreams and songs to sing It's so lonely 'round the fields of Athenry
By a lonely prison wall I heard a young man calling "Nothing matters, Mary, when you're free Against the famine and the crown I rebelled, they cut me down Now you must raise our child with dignity"
Low lie the fields of Athenry Where once we watched the small free birds fly Our love was on the wing we had dreams and songs to sing It's so lonely 'round the fields of Athenry
By a lonely harbour wall She watched the last star falling As that prison ship sailed out against the sky For she lived in hope and pray For her love in Botany Bay It's so lonely 'round the fields of Athenry
Low lie the fields of Athenry Where once we watched the small free birds fly Our love was on the wing we had dreams and songs to sing It's so lonely 'round the fields of Athenry
Δίπλα σε έναν μοναχικό τοίχο φυλακής By a lonely prison wall
................
Άκουσα μια νεαρή κοπέλα να φωνάζει I heard a young girl calling
«Μάικλ, σε πήραν "Michael, they have taken you away
Γιατί έκλεψες το καλαμπόκι του Trevelyan For you stole Trevelyan's corn
Έτσι οι νέοι μπορεί να δουν το πρωί So the young might see the morn
Τώρα ένα πλοίο φυλακή περιμένει στον κόλπο» Now a prison ship lies waiting in the bay"
Χαμηλά βρίσκονται τα χωράφια της Αθήνας Low lie the fields of Athenry
Εκεί που κάποτε βλέπαμε τα μικρά ελεύθερα πουλιά να πετούν Where once we watched the small free birds fly
Η αγάπη μας ήταν στο φτερό που είχαμε όνειρα και τραγούδια να τραγουδήσουμε Our love was on the wing we had dreams and songs to sing
Είναι τόσο μοναχικό γύρω από τα χωράφια του Athenry It's so lonely 'round the fields of Athenry
Δίπλα σε έναν μοναχικό τοίχο φυλακής By a lonely prison wall
Άκουσα έναν νεαρό άνδρα να φωνάζει I heard a young man calling
«Τίποτα δεν έχει σημασία, Μαίρη, όταν είσαι ελεύθερη "Nothing matters, Mary, when you're free
Ενάντια στην πείνα και στο στέμμα Against the famine and the crown
Επαναστάτησα, με έκοψαν I rebelled, they cut me down
Τώρα πρέπει να μεγαλώσεις το παιδί μας με αξιοπρέπεια» Now you must raise our child with dignity"
Χαμηλά βρίσκονται τα χωράφια της Αθήνας Low lie the fields of Athenry
Εκεί που κάποτε βλέπαμε τα μικρά ελεύθερα πουλάκια να πετούν Where once we watched the small free birds fly
Η αγάπη μας ήταν στο φτερό που είχαμε όνειρα και τραγούδια να τραγουδήσουμε Our love was on the wing we had dreams and songs to sing
Είναι τόσο μοναχικό γύρω από τα χωράφια του Athenry It's so lonely 'round the fields of Athenry
Δίπλα σε ένα μοναχικό λιμανικό τείχος By a lonely harbour wall
Είδε το τελευταίο αστέρι να πέφτει She watched the last star falling
Καθώς εκείνο το πλοίο της φυλακής έπλεε στον ουρανό As that prison ship sailed out against the sky
Γιατί έζησε με ελπίδα και προσευχή For she lived in hope and pray
Για τον έρωτά της στο Botany Bay For her love in Botany Bay
Είναι τόσο μοναχικό γύρω από τα χωράφια του Athenry It's so lonely 'round the fields of Athenry
Χαμηλά βρίσκονται τα χωράφια της Αθήνας Low lie the fields of Athenry
Εκεί που κάποτε βλέπαμε τα μικρά ελεύθερα πουλιά να πετούν Where once we watched the small free birds fly
Η αγάπη μας ήταν στο φτερό που είχαμε όνειρα και τραγούδια να τραγουδήσουμε Our love was on the wing we had dreams and songs to sing
Είναι τόσο μοναχικό γύρω από τα χωράφια του Athenry It's so lonely 'round the fields of Athenry
Tonto el que no entienda Cuenta una leyenda Que una hembra gitana Conjuró a la luna hasta el amanecer Llorando pedía Al llegar el día Desposar un calé
"Tendrás a tu hombre, piel morena" Desde el cielo habló la luna llena "Pero a cambio quiero El hijo primero Que le engendres a él Que quien su hijo inmola Para no estar sola Poco le iba a querer"
Luna quieres ser madre Y no encuentras querer Que te haga mujer Dime, luna de plata ¿Qué pretendes hacer con un niño de piel? Ah-ah-ah-ah, ah-ah-ah-ah Hijo de la luna
De padre canela nació un niño Blanco como el lomo de un armiño Con los ojos grises en vez de aceituna Niño albino de luna "Maldita su estampa, este hijo es de un payo Y yo no me lo cayo"
Luna quieres ser madre Y no encuentras querer que te haga mujer Dime, luna de plata ¿Qué pretendes hacer con un niño de piel? Ah-ah-ah-ah, ah-ah-ah-ah Hijo de la luna
Gitano al creerse deshonrado Se fue a su mujer, cuchillo en mano "¿De quién es el hijo? Me has engañao' fijo" Y de muerte la hirió Luego se hizo al monte con el niño en brazos Y allí le abandonó
Luna quieres ser madre Y no encuentras querer que te haga mujer Dime, luna de plata ¿Qué pretendes hacer con un niño de piel? Ah-ah-ah-ah, ah-ah-ah-ah Hijo de la luna
Y las noches que haya luna llena Será porque el niño esté de buenas Y si el niño llora Menguará la luna para hacerle una cuna Y si el niño llora Menguará la luna para hacerle una cuna
μιας που θα βρεθούμε (από κοντά) στην Αθήνα... να γνωριστούμε... λίγο καλύτερα... Ιδού το βιογραφικό μου...
Βιογραφικό Λαμπρινής Τζούρκα (Φθάσαμε ως εδώ να γράφουμε και βιογραφικό... )
Μάλιστα...
Λοιπόν...
Λαμπρινή Τζούρκα... Γεννήθηκα στον Πειραιά, κι έκτοτε κατοικώ στο Πέραμα (προάστιό του) εκτός από κάποια μικρά διαλείμματα.
Είμαι μουσικός (Εκπαιδευτικός Μουσικής) στο επάγγελμα (καθηγήτρια μουσικής σε Δημοτικά Σχολεία στο Πέραμα ) και... μού αρέσει η μουσική (βεβαίως), ο αθλητισμός (υπήρξα παίχτρια του βόλλεϋ και του πινγκ - πονγκ στον Γυμναστικό Σύλλογο Περάματος). Γνωρίζω Αγγλικά (επίπεδο Proficiency- C2), Γαλλικά (επίπεδο C1) και Ισπανικά (επίπεδο Β1). Είμαι πτυχιούχος του ΕΚΠΑ (Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών) στο ΤΜΣ (Τμήμα Μουσικών Σπουδών) στο οποίο εισήχθη με Πανελλήνιες εξετάσεις το 2013.
Η συγγραφή δεν ήτανε στα χόμπυ μου. Άρχισα να γράφω στο ημερολόγιό μου, όταν ήμουνα μικρή, επειδή έπεσε στα χέρια μου ένα ημερολόγιο, κι όχι για να εκδώσω την αυτοβιογραφία μου. Όταν το ημερολόγιο αυτό καταστράφηκε, σταμάτησα να γράφω.
Ποίηση δεν έγραφα τότε, παρά μόνον καναδυό ποιήματα, τα οποία βγήκαν από μια μικρή ανάγκη μου. (Δεν υπάρχουν πουθενά... έχουνε χαθεί... )...
Όλα αυτά άλλαξαν με το ίντερνετ, όπως κι η ζωή μου άλλαξε. Όταν χρειάστηκε να κάνω το πρώτο μου ιστολόγιο (blog), κάπου το 2009, όλα ήτανε για μένα καινούργια (η τεχνολογία, το ίντερνετ, οι πληροφορίες... ) Η εικόνα ήτανε σημαντικό έναυσμα για μένα, για να με κατακτήσει αυτή η τεχνολογία. Τώρα είμαι σε σημείο να έχω πάνω από 50 blog, στα οποία γράφω αυτά που με ενδιαφέρουν.
Έτσι ξεκίνησε κι η λογοτεχνική μου ανησυχία. Με ένα μπλογκ. Ήταν το "λίγες γραμμές έτσι... χωρίς πρόγραμμα... "
Εδώ έγραφα, έγραφα... έγραφα διάφορα πράγματα που με ενδιαφέρανε, με κάποια εικόνα, πάντα, να τα συνοδεύει. Από αυτό το blog προήλθε το πρώτο μου βιβλίο, το "λίγες γραμμές... έτσι... " που δημιουργήθηκε και εκδώθηκε το 2017.
Η ιδέα, γι' αυτήν την έκδοση, (ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΣΟΤΡΑΣ, οι εκδόσεις μου) ήτανε της μητέρας μου, η οποία μού είπε... "Γιατί όχι κι εσύ; Γιατί να μην εκδώσεις αυτά που γράφεις!" Επίσης, ένα άλλο κριτήριο ήτανε ότι όλα όσα είχα γράψει ήθελα να μείνουνε... (όχι στην αιωνιότητα)... αλλά στα ανήψια μου... Τέλος, μία τρίτη αιτία ήτανε οι φίλοι μου, οι γνωστοί μου και γενικώς κάποιοι που ίσως να ενδιαφερόντουσαν γι΄ όλα αυτά, και θα ήτανε πραγματικά ωραίο να τα μοιραζόμουνα μαζύ τους. Με λίγα λόγια, έγινα συγγραφέας και ποιήτρια (όπως λένε κάποιοι, που χαρακτηρίζουν ποίηση αυτά που είναι γραμμένα στο "λίγες γραμμές... έτσι... ").
Φέτος, (το 2019) ήρθε η ώρα για το δεύτερο μα και το τρίτο βιβλίο μου. Η ύλη προήλθε από ένα άλλο μου blog, το "Ποίηση... του λεπτού..." Οι λόγοι εκδόσεως ήτανε οι ίδιοι, αλλά στην αρχή υπήρξε κάποια δειλία εκ μέρους μου: "Θα ήτανε καλό να συνεχίσω;" Αυτό αναρωτήθηκα κι όταν πέρασε το στάδιο της επιφύλαξης ήρθαν και τα καινούργια πόνηματά μου. Από τις εκδόσεις μου, λοιπόν, (ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΣΟΤΡΑΣ), βγήκε το "Ποίηση του λεπτού... "
και το "Ποίηση του λεπτού... για παιδιά..." με ζωγραφιές.
Στο πρώτο, στο "Ποίηση του λεπτού... " έχω βάλει ποιήματα, συνοδευόμενα από μία εικόνα πάντα, και στο δεύτερο, στο "Ποίηση του λεπτού... για παιδιά..." έχω κάνει το ίδιο, μόνον που πρόσθεσα μία ασπρόμαυρη ζωγραφιά για να χρωματίσουν τα παιδιά, αφού διαβάσουν, και εμπνευστούν απ' το ποίημά μου ή ακόμα... και πριν μάθουν να το διαβάζουν... (γιατί όχι... )...
Ελπίζω σε αυτά τα δυο βιβλία... και ελπίζω και για κάποιο τέταρτο βιβλίο μου, (πάλι με ύλη από κάποιο ιστολόγιό μου) αλλά είναι λίγο νωρίς ακόμα. Όταν θα είμαι έτοιμη θα σάς το γνωρίσω.
Μετά τιμής,
Λαμπρινή Τζούρκα
Υ.Γ. Μετά από τόσα έτη... το 2022 εξέδωσα και το 4ο βιβλίο μου... "Οι ιστορίες τους...".
Εμπνευσμένο από ιστορίες που άκουσα, κι έζησα, και μού έκαναν εντύπωση... Αυτού του βιβλίου η παρουσίαση στην Αθήνα (15.4.24) έγινε αφορμή να ξαναδώσω την βιογραφία μου... στο κοινό μου... στους φίλους μου... και εδώ στο φέις...
Μέχρι την συνάντησή μας στο Θησείο... ("Thissio View" (Αποστόλου Παύλου 25, Θησείο), την Δευτέρα 15 Απριλίου 2024, στις 7μμ...) άλλη μία ιστορία... από το : "Οι ιστορίες τους..."
Η Μαρία... Η Μαρία ήταν πολλά χρόνια παντρεμένη με τον Αριστοτέλη. Περιμένανε κι οι δυο την σύνταξη του για να χαρούν, μαζύ, την ζωή τους. Η ώρα της σύνταξης έφθασε. Όλα πηγαίνανε καλά, μέχρι που... Ο Αριστοτέλης έφυγε από την ζωή, επτά μήνες σχεδόν, από τότε που πήρε την σύνταξή του... Η Μαρία δεν το περίμενε αυτό... δεν το περίμενε... Ακόμα, δεν το πιστεύει ότι κάτι τέτοιο της έτυχε... Λαμπρινή Χ. Τζούρκα μουσικός - συγγραφέας
"Thissio View" (Αποστόλου Παύλου 25, Θησείο), την Δευτέρα 15 Απριλίου 2024, στις 7μμ..
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Έχω την χαρά να σάς προσκαλέσω στην παρουσίαση του βιβλίου μου "Οι ιστορίες τους...", εκδόσεις ΤΣΟΤΡΑΣ. Θα σάς περιμένω στο "Thissio View" (Αποστόλου Παύλου 25, Θησείο, στον Β΄ ΟΡΟΦΟ), την Δευτέρα 15 Απριλίου 2024, στις 7μμ.. Παρουσίαση: από την κα Μαρία Κατιρτζόγλου, πρόεδρο του Γ' ΚΑΠΗ Περάματος...
Μουσική: από την συγγραφέα.
Θέα: Ακρόπολη!!! Με τιμή, Λαμπρινή Χ. Τζούρκα μουσικός - συγγραφέας
Ο Ουίλλιαμ Μπάτλερ Γέιτς, γιος του Ιρλανδού ζωγράφου Τζον Μπάτλερ Γέιτς, θεωρείται ένας από τους κορυφαίους αγγλόφωνους ποιητές του 20ού αιώνα. Ασχολήθηκε με την ποίηση, την πεζογραφία, το θέατρο, το δοκίμιο και τη μελέτη (BIKIΠAIΔEIA)
A Prayer for my Daughter //W. B. Yeats 1865 – 1939
Once more the storm is howling, and half hid Under this cradle-hood and coverlid My child sleeps on. There is no obstacle But Gregory's wood and one bare hill Whereby the haystack- and roof-levelling wind, Bred on the Atlantic, can be stayed;
Για άλλη μια φορά η καταιγίδα ουρλιάζει και μισο-κρύφτηκε
Κάτω από αυτή την κουκούλα και το κάλυμμα
Το παιδί μου κοιμάται.
Δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο
Αλλά το ξύλο του Γρηγόρη και ένας γυμνός λόφος
Όπου ο άνεμος που ισοπεδώνει τα άχυρα και την οροφή,
Εκτρέφεται στον Ατλαντικό, μπορεί να μείνει.
And for an hour I have walked and prayed Because of the great gloom that is in my mind.
Και για μια ώρα περπάτησα και προσευχήθηκα
Λόγω της μεγάλης κατήφειας που υπάρχει στο μυαλό μου.
I have walked and prayed for this young child an hour And heard the sea-wind scream upon the tower, And under the arches of the bridge, and scream In the elms above the flooded stream; Imagining in excited reverie That the future years had come, Dancing to a frenzied drum, Out of the murderous innocence of the sea.
Περπάτησα και προσευχήθηκα για αυτό το μικρό παιδί μια ώρα
Και άκουσε τον άνεμο της θάλασσας να κραυγάζει στον πύργο,
Και κάτω από τις καμάρες της γέφυρας, και ουρλιάξτε
Στις φτελιές πάνω από το πλημμυρισμένο ρέμα.
Φαντάζομαι σε ενθουσιασμένη ονειροπόληση
Ότι είχαν έρθει τα επόμενα χρόνια,
Χορεύοντας σε ένα ξέφρενο τύμπανο
, Από τη δολοφονική αθωότητα της θάλασσας.
May she be granted beauty and yet not Beauty to make a stranger's eye distraught, Or hers before a looking-glass, for such, Being made beautiful overmuch, Consider beauty a sufficient end, Lose natural kindness and maybe The heart-revealing intimacy That chooses right, and never find a friend.
Μακάρι να της χαριστεί ομορφιά και όμως όχι
Ομορφιά να ταράζει το μάτι ενός ξένου,
Ή το δικό της μπροστά σε έναν υαλοπίνακα, για τέτοια,
Το να είσαι όμορφος πάρα πολύ,
Θεωρήστε την ομορφιά επαρκές τέλος,
Χάστε τη φυσική καλοσύνη και ίσως
Η αποκαλυπτική οικειότητα
Αυτό επιλέγει σωστά και δεν βρίσκει ποτέ φίλο.
Helen being chosen found life flat and dull And later had much trouble from a fool, While that great Queen, that rose out of the spray, Being fatherless could have her way Yet chose a bandy-leggèd smith for man. It's certain that fine women eat A crazy salad with their meat Whereby the Horn of Plenty is undone.
Η επιλογή της Ελένης βρήκε τη ζωή επίπεδη και βαρετή
Και αργότερα είχε πολλά προβλήματα από έναν ανόητο,
Ενώ αυτή η μεγάλη Βασίλισσα, που αναδύθηκε από το σπρέι,
Το να είναι χωρίς πατέρα θα μπορούσε να έχει τον τρόπο
Ωστόσο, διάλεξε έναν σιδηρουργό με τα πόδια.
Είναι σίγουρο ότι οι καλές γυναίκες τρώνε
Μια τρελή σαλάτα με το κρέας τους
Με τον οποίο το Κέρας της Αφθονίας αναιρείται.
In courtesy I'd have her chiefly learned; Hearts are not had as a gift but hearts are earned By those that are not entirely beautiful; Yet many, that have played the fool For beauty's very self, has charm made wise, And many a poor man that has roved, Loved and thought himself beloved, From a glad kindness cannot take his eyes.
Από ευγένεια θα είχα μάθει κυρίως εδώ.
Οι καρδιές δεν δίνονται ως δώρο, αλλά οι καρδιές κερδίζονται
Από εκείνους που δεν είναι εντελώς όμορφοι.
Ωστόσο, πολλοί, που έπαιξαν τον ανόητο
Για τον εαυτό της ομορφιάς, έχει γίνει σοφή η γοητεία,
Και πολλοί φτωχοί που έχουν περιπλανηθεί,
Αγάπησε και θεωρούσε τον εαυτό του αγαπημένο,
Από μια χαρούμενη καλοσύνη δεν μπορεί να πάρει τα μάτια του.
May she become a flourishing hidden tree That all her thoughts may like the linnet be, And have no business but dispensing round Their magnanimities of sound, Nor but in merriment begin a chase, Nor but in merriment a quarrel. O may she live like some green laurel Rooted in one dear perpetual place.
Το μυαλό μου, γιατί τα μυαλά που έχω αγαπήσει,
Το είδος της ομορφιάς που έχω εγκρίνει,
Ευημερεί αλλά λίγο, έχει στερέψει αργά,
Ωστόσο, ξέρει ότι πρέπει να πνιγεί από μίσος
Μπορεί να είναι όλων των κακών πιθανοτήτων αρχηγός.
Αν δεν υπάρχει μίσος στο μυαλό
Επίθεση και μπαταρία του ανέμου
Ποτέ δεν μπορεί να σκίσει το λινό από το φύλλο.
Μακάρι να γίνει ένα ανθισμένο κρυφό δέντρο
Για να είναι όλες οι σκέψεις της σαν τα λινά,
Και δεν έχουν δουλειά παρά μόνο να δίνουν γύρους
Η μεγαλοψυχία τους στον ήχο,
Ούτε α
My mind, because the minds that I have loved, The sort of beauty that I have approved, Prosper but little, has dried up of late, Yet knows that to be choked with hate May well be of all evil chances chief. If there's no hatred in a mind Assault and battery of the wind Can never tear the linnet from the leaf.
Το μυαλό μου, γιατί τα μυαλά που έχω αγαπήσει,
Το είδος της ομορφιάς που έχω εγκρίνει,
Ευημερεί αλλά λίγο, έχει στερέψει αργά,
Ωστόσο, ξέρει ότι πρέπει να πνιγεί από μίσος
Μπορεί να είναι όλων των κακών πιθανοτήτων αρχηγός.
Αν δεν υπάρχει μίσος στο μυαλό Επίθεση και μπαταρία του ανέμου
Ποτέ δεν μπορεί να σκίσει το λινό από το φύλλο.
An intellectual hatred is the worst, So let her think opinions are accursed. Have I not seen the loveliest woman born Out of the mouth of Plenty's horn, Because of her opinionated mind Barter that horn and every good By quiet natures understood For an old bellows full of angry wind?
Το διανοητικό μίσος είναι το χειρότερο,
Ας σκεφτούμε λοιπόν ότι οι απόψεις είναι καταραμένες.
Δεν έχω δει την πιο όμορφη γυναίκα να γεννιέται
Από το στόμιο του κέρατου του Plenty,
Λόγω της γνώμης της Ανταλλάξτε αυτό το κέρατο και κάθε καλό
Από ήσυχη φύση κατανοητή
Για μια παλιά φυσούνα γεμάτη θυμωμένο αέρα;
Considering that, all hatred driven hence, The soul recovers radical innocence And learns at last that it is self-delighting, Self-appeasing, self-affrighting, And that its own sweet will is Heaven's will; She can, though every face should scowl And every windy quarter howl Or every bellows burst, be happy still.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι, όλο το μίσος οδηγείται από αυτό
Η ψυχή ανακτά τη ριζική αθωότητα
Και μαθαίνει επιτέλους ότι απολαμβάνει τον εαυτό του,
Αυτοκαταπραϋντικό, αυτοκαταφρονητικό,
Και ότι η δική του γλυκιά θέληση είναι θέλημα του Ουρανού.
Μπορεί, αν και κάθε πρόσωπο πρέπει να σκυθρωπεί
Και κάθε θυελλώδη ουρλιαχτό
Ή κάθε φυσούνα σκάει, να είσαι χαρούμενος ακόμα.
And may her bridegroom bring her to a house Where all's accustomed, ceremonious; For arrogance and hatred are the wares Peddled in the thoroughfares. How but in custom and in ceremony Are innocence and beauty born? Ceremony's a name for the rich horn, And custom for the spreading laurel tree.
Και να τη φέρει ο γαμπρός της σε ένα σπίτι
Όπου όλοι είναι συνηθισμένοι, τελετουργικό.
Γιατί η αλαζονεία και το μίσος είναι τα εμπορεύματα
Πεταγμένο στους δρόμους.
Πώς αλλά κατά έθιμο και σε τελετή
Γεννιούνται η αθωότητα και η ομορφιά;
Η τελετή είναι ένα όνομα για το πλούσιο κέρατο,
Και έθιμο για τη δάφνη που απλώνει.
From Michael Robartes and the Dancer (Cuala Press, 1921)
Από τον Michael Robartes and the Dancer (Cuala Press, 1921)