Σάββατο 6 Ιανουαρίου 2018

Ο Έκτωρας









(Την ιστορία την άκουσα στο γιουτιουμπ, σε κάποια συνέντευξη του Κώστα Γεωργουσόπουλου... ήταν... μία έκπληξη... Ιδού... )

(Ο Έκτωρας είχε σκοτωθεί απ' τον Αχιλλέα.

Αχιλλέας εναντίον Έκτορα

Το πτώμα του είχε ατιμαστεί από τον Αχιλλέα,

Aχιλλέας αριστερά, Έκτωρ δεξιά

Aχιλλέας αριστερά, Έκτωρ δεξιά

 και ο Πρίαμος, ο πατέρας του Έκτωρα, πήγε στο στρατόπεδο των Αχαιών, να πάρει το παιδί του.)

Αχιλλέας και Πρίαμος του Τζιβάννι - Μαρία Μπεντσόνι;... Giovanni-Maria-Benzoni

Ο Δίας έκανε το χατήρι στον Πρίαμο, να κοιμήσει όλες τις φρουρές για να πάει να πάρει το πτώμα του παιδιού του από τον Αχιλλέα.  Έτσι, ανενόχλητος, μπήκε στην σκηνή του Αχιλλέα όπου ήταν ο Έκτωρας.  Ο Αχιλλέας, βλέποντας την μορφή του Πριάμου, που στεκότανε κόντρα στον ήλιο, νόμισε ότι ήταν ο πατέρας του και πήγε να τον αγκαλιάσει.

Κατάλαβε το λάθος του και πήγε προς τα πίσω. "Ήρθα να πάρω τον γυιo μου", είπε ο Πρίαμος.

Πρίαμος, στο κέντρο με τα λευκά μαλλιά κι Αχιλλέας στο ανάκλιντρο, δεξιά.

Ο Αχιλλέας έδωσε διαταγή να πλύνουν, να περιποιηθούν και να στολίσουν το πτώμα του Έκτωρα για να το πάρει ο πατέρας του.  Και είπε στον Πρίαμο:  "Κάθησε, να φάμε".

Μέχρι να ετοιμαστεί η σωρός του Έκτωρα, να φάνε μαζύ, οι δυο εχθροί...

Αριστερά Πρίαμος, στο ανάκλιντρο ο Αχιλλέας, κάτω... ο Έκτωρας

..............................................

ΑΘΑΝΑΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Lamprini T.






Πρόσωπα και ιστορίες

Αχιλλέας και Πρίαμος – Μια συγκλονιστική συνάντηση στην Ιλιάδα


Achilles - Priam - www.thorvaldsensmuseum.dk
Δύο αξιοσέβαστοι βασιλιάδες στην πιο συγκινητική στιγμή μιας σκληρής πολεμικής περιπέτειας.
Ο ένας είναι ο Αχιλλέας. Νέος, πεισματάρης και υπόδειγμα γενναιότητας. Πατέρας του είναι ο βασιλιάς της Φθίας, Πηλέας και μητέρα του η θεά Θέτις. Το επικό ποίημα «Ιλιάς», έχει ως κεντρικό θέμα την «μῆνιν τοῦ Αχιλλέως» και τα γεγονότα που αυτή προκάλεσε. Στη σκηνή που θα διαβάσετε παρακάτω, η μῆνις υποχωρεί μπροστά στο μεγαλείο του αντιπάλου και αποκαλύπτεται μία άλλη πτυχή της προσωπικότητας του ήρωα. Ο Αχιλλέας ανήκει στον συνασπισμένο στρατό των ελληνικών πόλεων που πολιορκούν την Τροία.
Ο άλλος είναι ο Πρίαμος, ο ηλικιωμένος πια βασιλιάς της Τροίας, της ένδοξης πόλης που τώρα πολιορκούν οι Αχαιοί. Ο γιος του ο Πάρης – Αλέξανδρος ερωτεύτηκε την πανέμορφη Ελένη, τη σύζυγο του βασιλιά της Σπάρτης, και την έφερε μαζί του στην Τροία. Οι Αχαιοί έχουν έρθει να την πάρουν πίσω. Ο άλλος γιος του Πριάμου, ο Έκτωρ, σκότωσε σε μία μάχη τον Πάτροκλο, ο οποίος φορούσε την πανοπλία του Αχιλλέα. Ο Πάτροκλος ήταν παιδικός φίλος του Αχιλλέα, ο οποίος εκδικήθηκε τον θάνατό του σκοτώνοντας τον Έκτορα σε μονομαχία. Ύστερα, θολωμένος από θυμό και θλίψη ατίμασε το σώμα του σκοτωμένου πρίγκιπα σέρνοντάς το στο στρατόπεδο πίσω από το άρμα του. Αυτή η ασέβεια σε νεκρό, και μάλιστα σε πολεμιστή και πρίγκιπα, εξέπληξε όχι μόνο τους Τρώες, αλλά και τους Αχαιούς. Αλλά ποιος μπορούσε να τα βάλει με τον Αχιλλέα; Όλοι έτρεμαν μπροστά στον οξύθυμο και πεισματάρη ημίθεο. Όλοι, εκτός από εκείνον που δεν είχε πια τίποτα να χάσει!
Ο Πρίαμος είχε ήδη ζήσει μια φορά την καταστροφή της πατρίδας του, όταν ήταν ακόμα παιδί, από τον στρατό του Ηρακλή. Εξελίχθηκε σ’ έναν ικανό και δίκαιο βασιλιά, τον οποίο ο λαός του αγαπούσε πολύ. Τώρα στα γεράματά του έμελλε να ζήσει και πάλι τον ίδιο όλεθρο. Αλλά πριν δει την πόλη του να καίγεται είδε τους γιους του να σκοτώνονται ο ένας μετά τον άλλον. Στην περίπτωση του Έκτορα δεν είχε ν’ αντιμετωπίσει μόνο τη θλίψη για τον χαμό του διαδόχου του, αλλά και τον πόνο που του προκαλούσε η ατίμωση του νεκρού του σώματος. Ο Έκτωρ παρέμενε άταφος έξω από τη σκηνή του Αχιλλέα και ο Πρίαμος αποφάσισε να πάει ο ίδιος στον Αχιλλέα και να ζητήσει τον νεκρό του γιο προσφέροντας λύτρα. Ξεκίνησε μία νύχτα και τρύπωσε στο στρατόπεδο των Αχαιών. Με τη βοήθεια του θεού Ερμή, εκείνου που είχε αναλάβει να συνοδεύει τους νεκρούς στον Κάτω Κόσμο, έφτασε στη σκηνή του Αχιλλέα και χωρίς δισταγμό μπήκε στη σκηνή του βασιλιά των Μυρμιδόνων. Η σκηνή που εκτυλίσσεται ανάμεσα στους δύο άνδρες και περιγράφει ο Όμηρος στην Ιλιάδα (Ω 485 – 676) είναι εντυπωσιακή!
Homer - Iliad - 1
Η συνάντηση
Ο ηλικιωμένος και βασανισμένος Πρίαμος γονατίζει μπροστά στον φονιά του παιδιού του, ακουμπά τα γόνατά του και του φιλά τα χέρια. Αυτό ήταν το εθιμοτυπικό της ικεσίας εκείνη την εποχή. Ο Αχιλλέας τα’ χασε! Οι υπόλοιποι που βρίσκονταν εκεί κοιτούσαν ο ένας τον άλλον με έκπληξη. Ο Πρίαμος παραμένει προσηλωμένος στον σκοπό του. Κοιτάζει τον Αχιλλέα και του λέει:
«Θυμήσου τον πατέρα σου, θεϊκέ Αχιλλέα, που είναι συνομήλικός μου, στο ολέθριο κατώφλι των γηρατειών. Ίσως κι εκείνον οι γύρω του να τον θλίβουν και κανείς να μην βρίσκεται κοντά του να τον υπερασπιστεί. Εκείνος όμως, ακούγοντας πως είσαι ζωντανός, να έχει χαρά μες στην καρδιά του. Διότι ελπίζει μια μέρα να δει τον αγαπημένο του γιο να επιστρέφει από την Τροία. Εγώ όμως, απ’ όλους πιο δυστυχής, αφού άριστους γέννησα γιους στην Τροία, ούτε ένας πια δεν μου έχει απομείνει…»
Εξηγεί τον σκοπό της απρόσμενης επίσκεψης και ικετεύει: «Δείξε σεβασμό στους θεούς, Αχιλλέα, και έλεος σε μένα, καθώς θυμάσαι τον πατέρα σου. Σε μένα, τον πιο αξιοθρήνητο των ανθρώπων της γης, που φέρνω στο στόμα μου το χέρι εκείνου που σκότωσε το παιδί μου
Κι ενώ εκείνος γονατιστός σπαράζει με λυγμούς θρηνώντας το παιδί του, ο Αχιλλέας απομακρύνει απαλά το χέρι του γέροντα από τα γόνατά του και αφήνεται στον δικό του θρήνο. Και δεν θρηνεί μονάχα τον Πάτροκλο.
Ο Αχιλλέας γνώριζε πως αν πήγαινε στην Τροία να πολεμήσει, δεν θα επέστρεφε ποτέ. Η μητέρα του τον είχε προειδοποιήσει γι’ αυτό και προσπάθησε να τον κρύψει. Ο Αχιλλέας όμως προτιμούσε να πεθάνει νέος, αλλά δοξασμένος παρά να ζήσει άσημος ως τα βαθειά του γεράματα. Έτσι, γνωρίζει καλά πως δεν πρόκειται να ξαναδεί τον πατέρα του και η ιδέα του Πρίαμου να ξεκινήσει τη συζήτηση αναφερόμενος στον Πηλέα βρήκε στόχο! Ο Αχιλλέας κλαίει μαζί με τον εχθρό του, σε μία τρομερή στιγμή που και οι δύο αντικρίζουν την κοινή μοίρα των ανθρώπων. Η φοβερή του οργή που τον οδήγησε να ξεπεράσει κάθε όριο, παγώνει μπροστά στον οίκτο και τον σεβασμό για τον ευγενή γέροντα με άσπρα μαλλιά. Απλώνει το χέρι του και σηκώνει τον Πρίαμο, που μετά βίας στέκεται στα πόδια του:
Ο πάγος σπάει
«Στ’ αλήθεια δύσμοιρε, πόσες συμφορές δεν σε βρήκαν. Πώς βρήκες δύναμη στ’ αλήθεια να έρθεις μόνος και να σταθείς μπροστά στα μάτια εκείνου που τόσους γιους σου έχω σκοτώσει; Σίδερο η καρδιά σου! Έλα όμως, κάτσε εδώ στον θρόνο, ν’ αφήσουμε τους πόνους μας να καταλαγιάσουν κι ας είμαστε πικραμένοι. Τίποτα με τον θρήνο δεν γίνεται!
Διότι έτσι κανόνισαν οι θεοί για τους ταλαίπωρους θνητούς, να ζούνε μες στις πίκρες. Ανέμελοι μόνο εκείνοι ζούνε. Διότι στο κατώφλι του Διός δύο πιθάρια με δώρα υπάρχουν. Ένα γεμάτο βάσανα κι ένα με τα καλά. Σε όποιον δώσει και από τα δύο, άλλοτε του συμβαίνουν πράγματα καλά κι άλλοτε βασανίζεται. Σε όποιον όμως δώσει μονάχα από τις λύπες, καταραμένος ζει πάνω στη γη τη θεϊκή, από θεούς κι ανθρώπους κυνηγημένος
Ανακαλώντας τις αναμνήσεις του, ο Αχιλλέας, σε μία νοητική διεργασία που θυμίζει ψυχανάλυση, συνειδητοποιεί πως ο πατέρας του, ο Πηλέας, ήταν από τους πιο τυχερούς ανθρώπους. Από εκείνους που ο Δίας μοίρασε δώρα και από τα δύο πιθάρια. Ήταν βασιλιάς, παντρεύτηκε μία θεά, απέκτησε γιο που έγινε ο μέγιστος ήρωας των Ελλήνων. Τώρα όμως ήρθε η ώρα για τα βάσανα. Δεν πρόκειται να έχει τον γιο του κοντά του, να τον φροντίσει στα γεράματα και η βασιλεία του θα μείνει χωρίς διάδοχο. Στην ίδια κατηγορία ανήκει και ο Πρίαμος, που έζησε μία δοξασμένη βασιλική ζωή και όλοι τον θαύμαζαν. Έλεγαν πως είναι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου, ώσπου τον βρήκε η δυστυχία, ο πόλεμος, ο χαμός των παιδιών του και σύντομα, η καταστροφή της πόλης του. Δεν μας το λέει ο Αχιλλέας, αλλά καθώς περιγράφει την τύχη των δύο γερόντων, ίσως να μην του διέφυγε η σύμπτωση πως και οι δύο πέρασαν από την ευτυχία στη δυστυχία εξαιτίας μίας απόφασης των παιδιών τους. Ο Πηλέας θα μείνει ολομόναχος επειδή ο Αχιλλέας περιφρόνησε τον θάνατο προτιμώντας τη δόξα, και ο Πρίαμος υφίσταται τις συνέπειες του φλογερού έρωτα του Πάρη για την Ελένη.
Ο Αχιλλέας και ο Πρίαμος, ο κατακτητής και ο κατακτημένος συνάπτουν μία σιωπηλή συμμαχία, που όπως κάθε συμμαχία εξυπηρετεί το κοινό συμφέρον. Και οι δύο έχουν την ανάγκη να κλείσουν τους λογαριασμούς τους με το παρελθόν, γνωρίζοντας πως δεν έχουν μέλλον.
Οι λογαριασμοί κλείνουν
«Βάστα γερά όμως και μην σπαράζεις στην καρδιά σου, πριν πάθεις άλλο κακό. Διότι σε τίποτα δεν θα σε ωφελήσει η λύπη για τον γιο σου. Δεν πρόκειται να τον αναστήσεις», παρηγορεί ο Αχιλλέας τον νέο του φίλο δίνει εντολή στους υπηρέτες του να πλύνουν το σώμα του Έκτορα και να το φροντίσουν όπως πρέπει. Υπόσχεται ανακωχή έντεκα ημερών, ώστε να κηδευτεί ο νεκρός όπως πρέπει. Ύστερα ολοκληρώνεται η συναλλαγή σύμφωνα με το εθιμοτυπικό της εποχής, δηλαδή με την καταβολή λύτρων. Με τον τρόπο αυτό, ο ικέτης διατηρεί την αξιοπρέπειά του, καθώς εξαγοράζει τον γιο του και δεν του δίνεται ως ελεημοσύνη. Από την άλλη, ο Αχιλλέας μπορεί να πει στον νεκρό Πάτροκλο «μην μου θυμώσεις Πάτροκλε, αν μάθεις εκεί στον Άδη πως ελευθέρωσα τον Έκτορα για χάρη του πατέρα του, γιατί τα λύτρα δεν ήταν ταπεινά. Και από αυτά εγώ σε σένα θα δώσω όσα σου αναλογούν»
Το χάος μπήκε σε τάξη και τώρα πια οι δύο άντρες, που αύριο θα είναι και πάλι εχθροί, απολαμβάνουν την γαλήνη που αναζητούσαν. Ο Αχιλλέας προσκαλεί τον Πρίαμο να δειπνήσουν μαζί. Έτσι, όπως κάποτε δειπνούσε με τον Πάτροκλο. Και καθώς δειπνούν, ο Όμηρος ανοίγει ένα παράθυρο στις γαληνεμένες ψυχές δύο εχθρών, που απολαμβάνουν μία ιερή στιγμή φιλίας.
Φως στο σκοτάδι
«… και ο Πρίαμος θαύμαζε τον Αχιλλέα. Πόσο σπουδαίος και όμορφος, ίδιος θεός! Αλλά και ο Αχιλλέας κοιτούσε με θαυμασμό τον Πρίαμο, που είχε όψη ευγενική και μιλούσε τόσο όμορφα
Η Ιλιάδα τελειώνει και πάλι με γεύμα. Αυτή τη φορά το παραθέτει ο Πρίαμος μετά την ολοκλήρωση της κηδείας του Έκτορα. Τι έγινε μετά, όταν ο πόλεμος συνεχίστηκε, το μαθαίνουμε από άλλα κείμενα. Ο Όμηρος άρχισε το ποίημά του με το περίφημο «Τραγούδησε θεά την οργή του Πηλείδη Αχιλλέα, την ολέθρια, που μύρια βάσανα φόρτωσε τους Αχαιούς» και το τελειώνει με τον στίχο «Έτσι φρόντιζαν αυτοί του Έκτορα ταφή, του δαμαστή των αλόγων».
Homer - Iliad - 2
Έτσι τίμησε και ο Όμηρος τον γενναίο Έκτορα. Γύρω από το νεκρό του σώμα δύο γενναίοι άντρες του πολέμου απόλαυσαν για λίγο την ευλογία της ειρήνης. Δύο εχθροί είδαν ο ένας στα μάτια του άλλου τις αρετές πίσω από τις φρικαλεότητες του πολέμου. Είδαν τον άνθρωπο της ειρήνης που είχε χαθεί μέσα στο σκοτάδι του πολέμου. Και τον σεβάστηκαν.

Ομήρου Ιλιάς:
Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη την Ιλιάδα (αρχαίο κείμενο) στο perseus.tufts.edu
..................

ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΡΙΑΣ από το γκουγκλ
http://www.grethexis.com/el/achilles-stunning-encounter-priam-king-troy

Lamprini T.



Ο Κ. Γεωργουσόπουλος - (Κ. Χ. Μύρης) -





Ο Κ. Γεωργουσόπουλος - (Κ. Χ. Μύρης) - "Ευθέως"


υπέροχος Κ.Χ. Μύρης... Κώστας Γεωργουσόπουλος... τον ακούς... και ακούς έναν ΩΚΕΑΝΟ γνώσεων... Επιτέλους ένας μορφωμένος!!!!!!!!!!!

Lamprini T.



29 Μαρτίου 1936 - Ο Κωνσταντίνος Τσάτσος περιγράφει την κηδεία του Ελευθερίου Βενιζέλου!




29 Μαρτίου 1936 - Ο Κωνσταντίνος Τσάτσος   περιγράφει την κηδεία του Ελευθερίου Βενιζέλου!


(ΜΠΟΡΕΙ να μην είναι ΛΟΓΟτεχνία... αλλά ο Κων. Τσάτσος... είναι φοβερός!!- Lamprini T. )




Αισθάνομαι όμως την ανάγκη να διηγηθώ ένα περιστατικό που έζησα πριν από σαράντα χρόνια έξω από το λιμάνι των Χανίων, τη μέρα που γινότανε η κηδεία του Βενιζέλου. 

Ο Μεταξάς δεν είχε αντίρρηση να τιμηθεί ο Βενιζέλος. Είχε όμως απαγορεύσει τη στάθμευση της σορού στην Αθήνα από το φόβο μήπως δώσει αφορμή σε λαϊκές αντικυβερνητικές εκδηλώσεις. Τότε μερικοί πήγαν στον Ισθμό να δουν να περνάει το αντιτορπιλικό που έφερνε το φέρετρό του από την Ιταλία. Οι περισσότεροι αποφάσισαν να πάνε στα Χανιά, για να παραστούν στην κηδεία του, που θα ξεκινούσε από εκεί για να φτάσει στον τόπο της ταφής, στο Ακρωτήρι. Δύσκολα όμως βρισκότανε θέση, έστω και στο κατάστρωμα, αν και όλα τα διαθέσιμα καράβια έκαναν έκτακτα δρομολόγια, για να φτάσει ο κόσμος τη στιγμή που θα αποβιβαζόταν το φέρετρο στην κρητική γη.

Τότε, μαζί με τον Γιώργο Σεφέρη, καταφύγαμε στον κοινό μας φίλο, τον «Καπετάνιο» όπως τον ονομάζαμε, τον Δημήτρη Αντωνίου, που ήταν δεύτερος πλοίαρχος στο επιβατικό «Ακρόπολις». Χάρις σ’ αυτόν ξεκινήσαμε παραμονή βράδυ. Λίγο μετά την ανατολή αράξαμε σε μικρή απόσταση από τα τρία πολεμικά. Ανεβήκαμε στη γέφυρα του πλοιάρχου και από εκεί αντικρίσαμε στην πρύμνη του μεγαλύτερου το φέρετρο σκεπασμένο με την ελληνική σημαία και τους τέσσερις αξιωματικούς που στέκονταν τιμητική φρουρά γύρω του. Το λιμάνι, όλη η πολιτεία ήταν σκεπασμένη με μαύρα σεντόνια. Μονάχα πέρα ο Ψηλορείτης διατηρούσε ατάραχος τα χιόνια της κορυφής του.

 Ένας κόμπος λύθηκε στο λαιμό μου και άρχισα να κλαίω. Ο Γιώργος πλάι μου έκλαιγε και αυτός και η απόγνωση ζωγραφίζονταν στο πρόσωπό του. Έκλαιγε το Γένος, την ώρα εκείνη, όπως το κλαίει σε όλη του την ποίηση. Μια στιγμή με τράβηξε από το μανίκι. «Σε κλαίει ο λαός… Θυμάσαι;» -Λόγια ενός άλλου ποιητή για έναν άλλο ήρωα. –«Θυμάμαι». Και τι δε θυμόμουνα! Τόσων χρόνων τραγικές συγκρούσεις, δόξες και καταστροφές. Τον Βενιζέλο, εύθυμο και χαριεντιζόμενο, στο πατρικό μου. Τον Βενιζέλο στο Παρίσι. Τον Βενιζέλο μετά την απόπειρα. –Πλάι μας έκλαιγε, σιωπηλά και αυτή, μια τιμημένη δέσποινα της εποχής, η κυρία Έλλη Αδοσίδη, γυναίκα του Γενικού Διοικητού της Μακεδονίας επί Κυβερνήσεως Βενιζέλου.

Όταν βγήκε το φέρετρο στην προκυμαία και επρόκειτο να το σηκώσουν στους ώμους των Έλληνες αξιωματικοί, όρμισαν οι γέροι συμπολεμιστές του οπλαρχηγοί και το άρπαξαν κυριολεκτικά από τα χέρια της τιμητικής φρουράς και κρατώντας το σαν τρόπαιο το σήκωσαν απάνω από την ανθρωποθάλασσα βαδίζοντας προς το Ακρωτήρι. Μακρύς ο δρόμος. Ανθόσπαρτος, λιβανισμένος από την πόλη ως το Ακρωτήρι. Αυτό που σημαίνει «Πάνδημος κηδεία» τότε το ένιωσα. Κλαίγαν όλοι. Όλοι κλαίγαν τον νεκρό και ο καθένας ένα κομμάτι μαζί της ζωής του. Ο καθένας ένα όνειρο, ένα όραμα της Ελλάδας.

Ο Σεφέρης όλο και μου μιλούσε για τη μικρασιατική καταστροφή, το σημαδιακό για τη ζωή του γεγονός, από το οποίο ποτέ του δεν απομακρύνθηκε. Ήμαστε της γενιάς της αναστημένης με τη Μεγάλη Ιδέα, μα που ήταν μοίρα της και χρέος της να την θρηνήσει και να τη θάψει.

 Στο Παρίσι η ταρίχευση δεν είχε γίνει σωστά και το πρόσωπο του νεκρού ήταν μελανιασμένο και κάπως παραμορφωμένο.

Δεν θυμάμαι πιο τίποτα από την επιστροφή μας. Μόνο τούτο: πως ήμαστε σαν αδειασμένοι. Χρειάστηκε καιρός για να ξαναχτίσουμε τον μέσα μας κόσμο.

 ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΣΑΤΣΟΣ από το βιβλίο «Ο ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΣΗΜΕΡΑ» - ΤΕΤΡΑΔΙΑ «ΕΥΘΥΝΗΣ»

 ////////////////////////////////////////////////////////////////////////

(ΜΠΟΡΕΙ να μην είναι ΛΟΓΟτεχνία... αλλά ο Κων. Τσάτσος... είναι φοβερός!!-   

Lamprini T. )






29 Μαρτίου 1936 - Ο Κωνσταντίνος Τσάτσος περιγράφει την κηδεία του Ελευθερίου Βενιζέλου!







29 Μαρτίου 1936 - Ο Κωνσταντίνος Τσάτσος   περιγράφει την κηδεία του Ελευθερίου Βενιζέλου!  (ΜΠΟΡΕΙ να μην είναι ΛΟΓΟτεχνία... αλλά ο Κων. Τσάτσος... είναι φοβερός!!- Lamprini T. )


Αισθάνομαι όμως την ανάγκη να διηγηθώ ένα περιστατικό που έζησα πριν από σαράντα χρόνια έξω από το λιμάνι των Χανίων, τη μέρα που γινότανε η κηδεία του Βενιζέλου.

 

Ο Μεταξάς δεν είχε αντίρρηση να τιμηθεί ο Βενιζέλος. Είχε όμως απαγορεύσει τη στάθμευση της σορού στην Αθήνα από το φόβο μήπως δώσει αφορμή σε λαϊκές αντικυβερνητικές εκδηλώσεις. Τότε μερικοί πήγαν στον Ισθμό να δουν να περνάει το αντιτορπιλικό που έφερνε το φέρετρό του από την Ιταλία. Οι περισσότεροι αποφάσισαν να πάνε στα Χανιά, για να παραστούν στην κηδεία του, που θα ξεκινούσε από εκεί για να φτάσει στον τόπο της ταφής, στο Ακρωτήρι. Δύσκολα όμως βρισκότανε θέση, έστω και στο κατάστρωμα, αν και όλα τα διαθέσιμα καράβια έκαναν έκτακτα δρομολόγια, για να φτάσει ο κόσμος τη στιγμή που θα αποβιβαζόταν το φέρετρο στην κρητική γη.

Τότε, μαζί με τον Γιώργο Σεφέρη, καταφύγαμε στον κοινό μας φίλο, τον «Καπετάνιο» όπως τον ονομάζαμε, τον Δημήτρη Αντωνίου, που ήταν δεύτερος πλοίαρχος στο επιβατικό «Ακρόπολις». Χάρις σ’ αυτόν ξεκινήσαμε παραμονή βράδυ. Λίγο μετά την ανατολή αράξαμε σε μικρή απόσταση από τα τρία πολεμικά. Ανεβήκαμε στη γέφυρα του πλοιάρχου και από εκεί αντικρίσαμε στην πρύμνη του μεγαλύτερου το φέρετρο σκεπασμένο με την ελληνική σημαία και τους τέσσερις αξιωματικούς που στέκονταν τιμητική φρουρά γύρω του. Το λιμάνι, όλη η πολιτεία ήταν σκεπασμένη με μαύρα σεντόνια. Μονάχα πέρα ο Ψηλορείτης διατηρούσε ατάραχος τα χιόνια της κορυφής του.

Ένας κόμπος λύθηκε στο λαιμό μου και άρχισα να κλαίω. Ο Γιώργος πλάι μου έκλαιγε και αυτός και η απόγνωση ζωγραφίζονταν στο πρόσωπό του. Έκλαιγε το Γένος, την ώρα εκείνη, όπως το κλαίει σε όλη του την ποίηση. Μια στιγμή με τράβηξε από το μανίκι. «Σε κλαίει ο λαός… Θυμάσαι;» -Λόγια ενός άλλου ποιητή για έναν άλλο ήρωα. –«Θυμάμαι». Και τι δε θυμόμουνα! Τόσων χρόνων τραγικές συγκρούσεις, δόξες και καταστροφές. Τον Βενιζέλο, εύθυμο και χαριεντιζόμενο, στο πατρικό μου. Τον Βενιζέλο στο Παρίσι. Τον Βενιζέλο μετά την απόπειρα. –Πλάι μας έκλαιγε, σιωπηλά και αυτή, μια τιμημένη δέσποινα της εποχής, η κυρία Έλλη Αδοσίδη, γυναίκα του Γενικού Διοικητού της Μακεδονίας επί Κυβερνήσεως Βενιζέλου.

Όταν βγήκε το φέρετρο στην προκυμαία και επρόκειτο να το σηκώσουν στους ώμους των Έλληνες αξιωματικοί, όρμισαν οι γέροι συμπολεμιστές του οπλαρχηγοί και το άρπαξαν κυριολεκτικά από τα χέρια της τιμητικής φρουράς και κρατώντας το σαν τρόπαιο το σήκωσαν απάνω από την ανθρωποθάλασσα βαδίζοντας προς το Ακρωτήρι. Μακρύς ο δρόμος. Ανθόσπαρτος, λιβανισμένος από την πόλη ως το Ακρωτήρι. Αυτό που σημαίνει «Πάνδημος κηδεία» τότε το ένιωσα. Κλαίγαν όλοι. Όλοι κλαίγαν τον νεκρό και ο καθένας ένα κομμάτι μαζί της ζωής του. Ο καθένας ένα όνειρο, ένα όραμα της Ελλάδας.

Ο Σεφέρης όλο και μου μιλούσε για τη μικρασιατική καταστροφή, το σημαδιακό για τη ζωή του γεγονός, από το οποίο ποτέ του δεν απομακρύνθηκε. Ήμαστε της γενιάς της αναστημένης με τη Μεγάλη Ιδέα, μα που ήταν μοίρα της και χρέος της να την θρηνήσει και να τη θάψει.

Στο Παρίσι η ταρίχευση δεν είχε γίνει σωστά και το πρόσωπο του νεκρού ήταν μελανιασμένο και κάπως παραμορφωμένο.

Δεν θυμάμαι πιο τίποτα από την επιστροφή μας. Μόνο τούτο: πως ήμαστε σαν αδειασμένοι. Χρειάστηκε καιρός για να ξαναχτίσουμε τον μέσα μας κόσμο.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΣΑΤΣΟΣ

από το βιβλίο «Ο ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΣΗΜΕΡΑ» - ΤΕΤΡΑΔΙΑ «ΕΥΘΥΝΗΣ»

 ////////////////////////////////////////////////////////////////////////
(ΜΠΟΡΕΙ να μην είναι ΛΟΓΟτεχνία... αλλά ο Κων. Τσάτσος... είναι φοβερός!!- 

Lamprini T. )  
Υ.Γ. εδώ... http://logosepilogi.blogspot.gr/2018/01/29-1936.html
θα το διαβάσετε καλύτερα... Τεχνικά προβλήματα... τι να κάνουμε... 

Πέμπτη 4 Ιανουαρίου 2018

Per aspera ad astra.




Per aspera ad astra. Στ' αστέρια φτάνεις μέσα από τις δυσκολίες. 
Kικέρων


..........

Ωραίο... 

Lamprini T. 











"Ο θάνατος λοιπόν δεν έχει να κάνει ούτε με τους ζωντανούς ούτε με τους πεθαμένους, Επίκουρος




"Ο θάνατος λοιπόν δεν έχει να κάνει ούτε με τους ζωντανούς ούτε με τους πεθαμένους, αφού για τους ζωντανούς δεν υπάρχει, ενώ οι τελευταίοι δεν υπάρχουν πια"

Επίκουρος... 

...................................................................


Πες τα!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Lamprini T. 








Τετάρτη 3 Ιανουαρίου 2018

Της Άρτας το Γιοφύρι, Ολημερίς το χτίζανε...


"Ολημερίς το χτίζανε... το βράδυ

γκρεμιζόταν..."

Το γεφύρι της Άρτας

..............................................................................................

Της Άρτας το Γιοφύρι

Σαράντα πέντε μάστοροι κι εξήντα μαθητάδες 
γιοφύρι εθεμέλιωναν στης Άρτας το ποτάμι. 
Ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ εγκρεμιζόταν. 
Μοιριολογούν οι μάστοροι και κλαιν οι μαθητάδες: 
"Αλοίμονο στούς κόπους μας, κρίμα στις δούλεψές μας, 
ολημερίς να χτίζουμε το βράδυ να γκρεμιέται." 
Πουλάκι εδιάβη κι έκατσε αντίκρυ στό ποτάμι, 
δεν εκελάηδε σαν πουλί, μηδέ σαν χηλιδόνι, 
παρά εκελάηδε κι έλεγε ανθρωπινή λαλίτσα:
 "Αν δε στοιχειώσετε άνθρωπο, γιοφύρι δε στεριώνει, 
και μη στοιχειώσετε ορφανό, μη ξένο, μη διαβάτη, 
παρά του πρωτομάστορα την όμορφη γυναίκα, 
που έρχεται αργά τ' αποταχύ και πάρωρα το γιόμα."  

Τ' άκουσ' ο πρωτομάστορας και του θανάτου πέφτει. 
Πιάνει, μηνάει της λυγερής με το πουλί τ' αηδόνι: 
Αργά ντυθεί, αργά αλλαχτεί, αργά να πάει το γιόμα, 
αργά να πάει και να διαβεί της Άρτας το γιοφύρι. 
Και το πουλι παράκουσε κι αλλιώς επήγε κι είπε:
 "Γοργά ντύσου, γοργά άλλαξε, γοργά να πας το γιόμα, 
γοργά να πας και να διαβείς της Άρτας το γιοφύρι."  

Να τηνε κι εξαναφανεν από την άσπρην στράτα. 
Την είδ' ο πρωτομάστορας, ραγίζεται η καρδιά του. 
Από μακριά τους χαιρετά κι από κοντά τους λέει:
 "Γειά σας, χαρά σας, μάστοροι και σεις οι μαθητάδες, 
μα τι έχει ο πρωτομάστορας και είναι βαργιομισμένος; 
"Το δαχτυλίδι το 'πεσε στην πρώτη την καμάρα, 
και ποιος να μπει, και ποιος να βγει, το δαχτυλίδι νά 'βρει;" 
"Μάστορα, μην πικραίνεσαι κι εγώ να πά σ' το φέρω, 
εγώ να μπω, κι εγώ να βγω, το δαχτυλίδι νά 'βρω."
 Μηδέ καλά εκατέβηκε, μηδέ στη μέση επήγε, 
"Τράβα, καλέ μ' τον άλυσο, τράβα την αλυσίδα 
τι όλον τον κόσμο ανάγειρα και τίποτες δεν ήβρα." 

 Ένας πηχάει με το μυστρί κι άλλος με τον ασβέστη, 
παίρνει κι ο πρωτομάστορας και ρίχνει μέγα λίθο. 
"Αλίμονο στη μοίρα μας, κρίμα στο ριζικό μας! 
Τρεις αδελφάδες ήμαστε, κι οι τρεις κακογραμμένες, 
η μια 'χτισε το Δούναβη, κι η άλλη τον Αφράτη 
κι εγώ η πλιό στερνότερη της Άρτας το γιοφύρι. 
Ως τρέμει το καρυόφυλλο, να τρέμει το γιοφύρι, 
κι ως πέφτουν τα δεντρόφυλλα, να πέφτουν οι διαβάτες."  

"Κόρη, το λόγον άλλαξε κι άλλη κατάρα δώσε, 
πο 'χεις μονάκριβο αδελφό, μη λάχει και περάσει."
 Κι αυτή το λόγον άλλαζε κι άλλη κατάρα δίνει: 
"Αν τρέμουν τ' άγρια βουνά, να τρέμει το γιοφύρι, 
κι αν πέφτουν τ' άγρια πουλιά, να πέφτουν οι διαβάτες, 
τί έχω αδελφό στην ξενιτιά, μη λάχει και περάσει.


....................................

Δεν έχω λόγια... Τόχαμε δραματοποιήσει και στο σχολείο.  Πολύ δυνατό.  Λιτό και απέριττο... 


ΠΗΓΗ του Δημοτικού τραγουδιού: https://el.wikipedia.org/wiki/Γεφύρι_της_Άρτας

Lamprini T. 





ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ, Η ΦΑΡΜΑΚΟΛΥΤΡΙΑ

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ


Η ΦΑΡΜΑΚΟΛΥΤΡΙΑ

Ἡ Ἁγία Ἀναστασία ἡ Φαρμακολύτρια εἶν᾽ ἐκείνη, ἥτις χαλνᾷ τὰ μάγια, ἤτοι λύει πᾶσαν γοητείαν καὶ μεθοδείαν πονηρὰν ὑπ᾽ ἐχθρῶν γινομένην…Τὰ βήματά μου μ᾽ ἔφεραν καὶ πάλιν πρὸς τὸν ναΐσκον τῆς Ἁγίας Ἀναστασίας. Ἤναψα τεμάχιον λαμπάδος ἐκ κηροῦ μετρίως νοθευμένου, τὴν ὁποίαν εἶχον ἀγοράσει τὴν προτεραίαν εἰς τὴν πολίχνην, τὴν εἶχα δὲ κόψει εἰς τέσσαρα τεμάχια χάριν εὐκολίας, καὶ περιτυλίξας εἰς χαρτίον, τὴν εἶχα βάλει εἰς τὸ θυλάκιόν μου. Τὴν προλαβοῦσαν νύκτα εἶχα λησμονήσει εἰς τὸ θυλάκιόν μου τὰ τεμάχια τῆς λαμπάδος… 

Εἰς τὰς ὥρας τῆς μοναξίας τῆς νυκτὸς ἐκείνης, τῶν ἀσυναρτήτων προσευχῶν καὶ τῶν ἀκουσίων βλασφημιῶν, ἔπλεον ὡς ἐν ὀνείρῳ εἰς ἄλλον κόσμον. Ἤκουον ἤχους, ψιθύρους καὶ φωνάς. Μοῦ ἐφαίνετο ὅτι αἱ ἀναμνήσεις καὶ αἱ εἰκόνες, αἱ πολιορκοῦσαι τὸν νοῦν μου, ἐλάμβανον μορφὴν καὶ σῶμα, ἐβόμβουν περὶ τὰ ὦτά μου ὡς σμῆνος ἀπειράριθμον πτερωτῶν ψυχῶν, προσέβλεπον τὴν εἰκόνα τῆς Ἁγίας, καὶ μοῦ ἐφαίνετο τόσον ὡραία, ὅσον ἐφάνη ἐν ὀνείρῳ εἰς τὴν ἐξαδέλφην Μαχούλαν… Τὴν στιγμὴ ἐκείνην ἤκουσα μέγαν θόρυβον ἔξω, δεξιόθεν τοῦ ναοῦ, εἰς τὸ μέρος ὅπου ἦτο τὸ παλαιὸν κτίριον, τὸ «στοιχειωμένον». Πάραυτα ἦλθεν εἰς τὸν νοῦν μου ἡ διήγησις τῆς ἐξαδέλφης Μαχούλας. Ἔλαβον τὴν λαμπάδα, καὶ ἔτρεξα ἔξω τῆς θύρας 

Αὔρα ἔπνεε ψυχρά, καὶ ἠπείλει νὰ σβήσῃ τὴν λαμπάδα. Ἐπειδὴ ἐδέησε νὰ περιστεγάσω τὸ  φῶς διὰ τῆς παλάμης, δὲν ἔβλεπον τίποτε πέραν τοῦ τοίχου τοῦ ναοῦ. Ἡ σελήνη εἶχε περικαλυφθῆ εἰς νέφη. Διέκρινον εἰς τὸ σκιόφως τὸ μαρμάρινον κτίριον, καὶ δὲν ἐνόουν τίποτε. Μοῦ ἐφάνη ὅτι πρᾶγμά τι ἐξεπήδησεν ἐκεῖθεν τοῦ τοίχου καὶ ἐτράπη εἰς φυγήν· ἴσως ἦτον ἀγριόγατος ἢ νυφίτσα θηρεύουσα εἰς τὸ σκότος.Ἐπανῆλθον εἰς τὸν ναόν, κ᾽ ἔκαμα τὸν σταυρόν μου. Ἐκάθισα πάλιν εἰς τὸ στασίδιον. 

Ἡ μορφὴ ἥτις μοῦ ἐφαίνετο παρεστῶσα ἐκεῖ, ἡ φέρουσα τὴν ἁγνότητα εἰς τὰ ὄμματα τὰ κάτω νεύοντα, καὶ τὸν γλυκασμὸν περὶ τὰ χείλη τὰ ἁβρὰ καὶ μελιχρά, μοῦ ἐφάνη ὅτι ἀντήλλασσε νεύματα μὲ τὴν εἰκόνα τῆς Ἁγίας. Μοῦ ἐφάνη ὅτι τὰ χείλη της ἐψιθύριζον ἱκεσίαν, καὶ τὸ βλέμμα τῆς εἰκόνος ἔνευε συγκατάθεσιν…

Ὕπνος τότε μὲ κατέλαβεν, εἰς τὸ στασίδιον ὅπου ἐκαθήμην. Ὁ ὕπνος ἦτον ἄνευ ὀνείρων, ὅλα τὰ ὄνειρα τοῦ τὰ εἶχεν ἀφαιρέσει ἡ ἐγρήγορσις. Μόνον ἐνδομύχως εἰς τὸ βάθος τῆς συνειδήσεως μου, μία φωνή, ἥτις ὡμοίαζε μὲ χρησμόν, ἠκούσθη ἀμυδρῶς νὰ ψιθυρίζῃ: «Ὕπαγε, ἀνίατε· ὁ πόνος θὰ εἶναι ἡ ζωή σου…»


Ἐξύπνησα. Ἐσηκώθην καὶ ἔφυγα. ᾘσθανόμην ἀγρίαν χαράν,..


..............

ΠΗΓΗ: https://www.facebook.com/photo.php?fbid=752842564909179&set=a.429023810624391.1073741828.100005503260242&type=3&theater&comment_id=753007628226006&notif_t=feedback_reaction_generic&notif_id=1514022126749522

Χρόνια πολλά!!!!!!!!!!!
Καλή χρονιά!!
Lamprini T. 
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Ετικέτες

.βιβλιοπαρουσίαση (3) 1η παρουσίαση (3) 2017 (1) 2018 (2) 2019 (2) 2021 (1) 25η Μαρτίου 1821 (9) 28η Οκτωβρίου 1940 (5) 29 Ολονυκτίες ενός δίσεκτου Φεβρουαρίου (1) 2η βιβλιοπαρουσίαση (2) 2η παρουσίαση (1) 3η βιβλιοπαρουσίαση (1) 5.001 προβολές (1) 8o Νηπιαγωγείο Κορυδαλλού (1) 9.001 προβολές σελίδας... (1) Α. Αϊνστάιν (2) Αγαμέμνων (1) Αγάπα για να ζήσεις (1) αγάπη (38) Άγγελος (1) Άγγελος Ήβος (2) Άγγελος Σικελιανός (9) Αγγλία (1) Αγγλικά (4) Αγία Βαρβάρα (1) Άγιος Γεώργιος (1) Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος (1) Άγιος Ιωάννης η Χρυσόστομος (1) Άγιος Νεκτάριος (1) Άγιος Νικόλαος (1) Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης (3) Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης (2) Άγιος Σάββας (1) αδελφός (1) αδύνατον (1) Αζίζ Νεσίν (1) Αθανασίου Μπλατζούκα (1) Αθήνα (5) αθλητισμός (1) αισιοδοξία (1) Αισχύλος (4) αιώνια (1) Ακριβή Μεριδιώτη (1) Αλ. Π. Δελμούζος (1) Άλαν Ρίκμαν (1) Αλέκος Σακελλάριος (1) Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (7) Αλεξάντρ Τβαρντόφσκυ (1) Αλέξης Δαμιανός (2) αλήθεια (3) αλησμονώ και χαίρομαι (1) Άλκηστις (1) Αλκυόνη Παπαδάκη (12) αλλαγή (1) Αλλοίμονό σου (1) Αλμπέρ Καμύ (1) άλογα (1) Αμερική (2) Άμλετ (1) άμυνα (1) Αν ένα βιβλίο (1) Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος (1) Αν μ' ηγάπας (1) Αν ξαφνικά δεν υπάρχεις (1) Αν παρήλθον οι χρόνοι (1) Αν στα είκοσι (1) ανάγνωση (1) αναμνήσεις (1) Ανάσταση (1) Αναστασία Σαβάρη (2) Ανατόλ Φρανς (1) Αναφορά στον Γκρέκο (1) άνδρας (2) Ανδρέας Διακοπαναγιωτης (1) Ανδρέας Εμπειρίκος (2) Ανδρέας Κάλβος (2) Ανδρέας Καρκαβίτσας (1) άνεμος (1) Ανήκω σε μία χώρα (1) Ανθή Ζήση (1) άνθρωπος (20) ΑΝΝΑ ΑΧΜΑΤΟΒΑ (1) Άννα Μπιθικώτση (1) Αννίβας (1) Άνοιξη (2) Αντιγόνη (1) Αντισταθείτε (2) Άντον Τσέχωφ (2) Αντουάν ντε Σαιντ - Εξυπερύ (9) Αντριάνο Τσελετάνο (1) Αντώνης Σαμαράκης (1) Ανώνυμο (10) απαγγελία (2) Απολογία Σωκράτους (1) απομνημονεύματα (1) απουσία (4) αποχαιρετισμός (1) Απρίλης. (1) Αργύρης Εφταλιώτης (1) αρετή (1) Αριστοτέλης (4) Αριστοτέλης Βαλαωρίτης (1) Αριστοτέλης Ωνάσης (1) Αρίων (1) αρρώστεια (4) Αρχαία Αίγυπτος (2) αρχαία Ελλάδα (10) αρχαίο Θέατρο (1) αρχή (1) αρχηγός (1) Αρχική σελίδα (1) Άσμα ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας (1) αστείο (2) αστέρι (4) Αστοριανή (3) αστραπή (1) αύριο (1) αφιερωμένο (6) Αφιερωμένο... (21) Αφρική (1) Αχιλλέας (1) αχτίνα (1) Αnne Sexton (1) Β (1) Βασίλης Λαλιώτης (1) Βάσω Μπρατάκη (1) βιβλίο (11) βιβλιοθήκη (1) Βιβλιοπαρουσίαση (39) Βίβλος (1) Βίκτωρ Ουγκώ (1) βίντεο (6) βιογραφικό (3) βιογραφικό Λαμπρινής Τζούρκα (1) Βιρτζίνια Σάτιρ (1) Βόλος (4) βραβείο (1) βραβείο Νόμπελ (2) Βράδυ (1) βροχή (4) Βυζάντιο (2) Βωλάξ Τήνου (2) Γ (1) Γ. Σεφέρης (19) Γαλάτεια Γρηγοριάδου - Σουρέλη (1) Γαλιλαίος (1) Γαλλία (1) Γαλλικά (3) γάμος (1) γειτονειά (1) γέλιο (2) Γερμανία (2) Γεύση Χειμώνα (1) Γεώργιος Δροσίνης (3) για να φτάσω (1) Γιάννης Μακρυγιάννης (1) Γιάννης Μαλαμούσης (1) Γιάννης ὁ Εὐλογημένος! (2) Γιάννης Παπαδόπουλος (1) Γιάννης Παππάς (1) Γιάννης Ρίτσος (21) Γιάννης Τσίγκρας (27) Γιάννης o Ευλογημένος (1) Γιαννούλης Χαλεπάς (2) Γιατί βαθιά μου δόξασα (1) γιορτή (1) Γιούρι Λεβιτάνσκυ (1) Γιόχαν Βόλγκανγκ Φον Γκαίτε (2) Γιώργης Παυλόπουλος (1) Γιώργος Βιζυηνός (1) Γιώργος Ευσταθίου (1) Γιώργος Ιωάννου (1) Γιώργος Παυριανός (1) Γιώργος Σεφέρης (3) Γιώτα Αργυροπούλου (1) Γιώτα Σπανού - Στρατή (1) ΓΙΩΤΑ ΣΤΡΑΤΗ (8) Γκράχαμ Γκρην (2) γλυπτική (2) γλώσσα (2) γράμμα (3) Γράμμα στη μάννα με 2Ν (1) Γρηγόρης Μπιθικώτσης (1) γυιος (1) γυιός (1) γυναίκα (3) Γυρεύω άνθρωπο (2) δάκρυ (3) Δανία (1) δάσκαλος (3) Δαυΐδ (1) δελφίνι (1) Δεν σε φοβάμαι θάλασσα (1) Δήμαρχος (1) Δήμητρα (1) Δημήτριος Βερναρδάκης (1) δημιουργία (1) Δημοτικό τραγούδι (5) διασκευή (2) διάφορα (1) Διδώ Σωτηρίου (1) διήγημα (2) δικαιοσύνη (2) ΔΙΟΓΕΝΗΣ (3) Διονύσιος Σολωμός (8) δίψα (2) Δον Κιχώτης (1) δράση (1) δρόμος (1) Δρυὸς πεσούσης (1) δυο λουλούδια (1) δυσκολίες (3) δωρεάν (1) Ε (1) εγγονός (1) Εγκατάλειψη (1) Εγκαυματίας νεκρός υπ’ αριθμ. 96 (2) Εγκώμια Επιτάφιου Θρήνου (1) εγώ (2) Εγώ δεν έχω βγάλει το σχολείο (1) Ειρήνη (3) Εις την οδόν των Φιλελλήνων (1) ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΣΟΤΡΑΣ (1) εκκλησία (5) Έκτωρ (1) Έλεν Άνταμς Κέλλερ (1) Έλεν Κέλλερ (1) Ελένη (2) Ελένη Γιαννάκαρη (1) Ελένη Γκίκα (1) Ελένη η παραδουλεύτρα (1) Ελένη Χατζηαργύρη (1) ελευθερία (9) Ελλάδα (10) έλλη φθενάκη (1) Ελληνική γλώσσα (2) ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΝΕΚΡΟΔΕΙΠΝΟΣ (1) ελπίδα (5) εμπιστοσύνη (1) Ένα πράγμα (1) ενότητα (1) εξετάσεις (1) εξουσία (1) ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ ΓΟΝΑΤΑΣ (1) Επανάσταση (2) επέτειος (2) επιθυμία (1) επίκαιρο (1) Επίκουρος (2) Επιμένω σ' έναν άλλο κόσμο. (1) επιστήμη (1) Επιτάφιος (2) επιτύμβιο (1) επιτυχία (1) Επτά Σοφοί (1) εργασία (3) Έριχ Μαρία Ρεμάρκ (1) Ερρίκος Ίψεν (1) έρωτας (1) Έτσι στεκόμαστε εμείς (1) Ευαγγέλιο (1) Ευαγγελιστής Μάρκος (1) ευγένεια (1) Ευθυμία Αθανασιάδου (1) Ευθυμία Αθανασιάδου - Μαράκη (1) ευθύνη (1) Ευριπίδης (2) ευτυχία (4) Ευχαριστώ τον Θεό (1) ευχές (2) εφάπαξ (1) έφυγε ο ένας (1) Έχε εμπιστοσύνη στη ζωή (1) εχθρός (2) Ζαγορά (1) ΖΑΚ ΠΡΕΒΕΡ (3) ζέστη (1) Ζητείται Ελπίς (1) ζωγραφιά (3) ζωγραφική (4) ζωή (18) Ζωή Μ. (1) ζώο (2) Ζen Shin (1) Η ανάμνηση του κόκκινου χιονιού (1) Η Ελιά (1) Η ζωντανή νεκρή (1) η θάλασσα (1) η μπαλάντα του κυρ - Μέντιου (1) Η ΠΑΛΙΑ ΒΑΛΙΤΣΑ (1) Η περιφραστική πέτρα (1) η πίστη (1) Η σονάτα στο σεληνόφωτος (1) Η ΦΑΡΜΑΚΟΛΥΤΡΙΑ (1) Η χαμένη Κυριακή (1) ηθοποιός (6) Ηλίας Βενέζης (1) ηλικία (1) ήλιος (5) ΗΠΑ (1) Ήπειρος (1) Ηράκλειτος (1) ΗΡΘΕ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΦΥΓΟΥΜΕ (1) Ήρθες αργά (1) ΘΑ ΜΙΛΗΣΩ ΓΙ’ ΑΥΤΟΥΣ (1) θάλασσα (7) θάνατος (22) θαύμα (4) θέατρο (2) θέλω (1) Θεόδωρος Κολοκοτρώνης (1) Θεός (4) Θερβάντες (1) Θεσσαλονίκη (2) Θεσσαλονίκη το ταξείδι (1) Θησείο (1) Θοδωρής Κολοκοτρώνης (5) θρησκεία (12) Ιάκωβος Καμπανέλλης (1) ιατρός (1) ιδέα (1) Ιθάκη (1) Ιλιάδα (2) Ιούλιος (1) Ιούλιος Βερν (1) Ιπποκράτης (1) Ιρλανδία (1) ίσκιος (1) Ισοκράτης (2) Ισπανία (2) Ιστορία (3) Ιστορία του Ελληνικού Έθνους (1) Ισχόμαχος (1) Ιταλία (2) Ίων Δραγούμης (1) Κ. Παπαρρηγόπουλος (1) Καινή Διαθήκη (1) κακό (3) κάκτος (1) καλά Χριστούγεννα (1) κάλαντα Λαζάρου (1) κάλαντα Χριστουγέννων (1) καλή χρονιά (1) Καλημέρα (1) Καληνύχτα γλυκειέ πρίγκηπα (1) Καλλιπάτειρα (1) Κάλλιστος Γουέαρ (1) καλό (4) Καλό Πάσχα (6) καλοκαίρι (2) καλός φίλος (1) καράβι (1) καρδιά (6) κατανάλωση (1) καταστροφές (1) καταστροφή (2) Κατερίνα Παπαθεοδώρου Σταματίου Δεσπότη (1) Κατερίνα Δε.στα.πα. (1) Κατερίνα Παπαθεοδώρου - Σταματίου (1) Κατερίνα Σημηντήρα (1) Κατερίνα Σταματίου-Δεσπότη (10) κατοχή (1) Κατρίν Ντενέβ (1) καφές (1) κείμενο (2) Κι αφού κανείς δεν πήρε (1) Κι όταν πεθάνουμε (1) Κικέρων (2) Κική Δημουλά (4) Κλαίρη Αγγελίδου (1) κλειδί (1) κλειστές Εκκλησίες (1) κοινωνία (4) κόσμος (1) Κουάνγκ-Τσέου (1) Κρήτη (1) κριτική (2) Κυκλαμίνα (1) κυκλάμινα (2) κύκνος (1) Κύπρος (2) Κυρα – Αργύρω... (1) Κυριακή (1) Κύρου Παιδεία (1) κωμωδία (1) Κωνσταντίνος Καβάφης (10) Κωνσταντίνος Τσάτσος (3) Κωνσταντίνος Χρηστομάνος (1) Κώστας Βάρναλης (2) Κώστας Βουτσάς (1) Κώστας Γεωργουσόπουλος (1) Κώστας Καρυωτάκης (3) Κώστας Κρυστάλλης (1) Κώστας Μόντης (2) Κώστας Ουράνης (1) Κωστής Παλαμάς (16) Λάζαρε βγες έξω! (1) λάθος (3) Λαμπρινή Τζούρκα (58) λαός (1) Λατινικά (1) Λεμεσου Μαρια (4) Λένα Θ. (1) Λευτέρης Παπαδόπουλος (1) Λέων Τολστόι (2) Λίγες γραμμές έτσι... χωρίς πρόγραμμα (3) Λίγες γραμμές... έτσι... (27) Λίλιαν Μπουράνη (5) λιμάνι (1) λόγια (3) λόγος (3) λογοτεχνία (4) Λόρδος Βύρων (1) λουλούδι (4) λουλούδια (1) λύση (1) Μ. Βαμβουνάκη (1) μαγεία (1) Μακεδονία (1) μάννα (2) Μάνος Ελευθερίου (1) Μάνος Χατζιδάκις (3) Μανώλης Αναγνωστάκης (2) Μαρία Γ. Τζανάκου (1) Μαρία Κάλλας (1) Μαρία Παναγιωτίδου (1) Μαριέτα Ριάλδη (1) Μαρκ Τουαίην (1) Μάρκος Αυρήλιος (4) μαρτυρία (2) Μάτι (3) Ματωμένος Γάμος (3) Ματωμένος Γάμος- Μονόλογος του Φεγγαριού (1) Μαχάτμα Γκάντι (1) Με το Άρωμα της Αγάπης (1) Μέγας Αλέξανδρος (2) Μελίνα (2) Μελίνα Μερκούρη (1) μέλλον (3) Μένανδρος (1) Μενέλαος Λουντέμης (1) Μέσα σου να σκάβεις (1) μετανάστης (1) μετάφραση (1) Μέτωπο (1) μητέρα (10) Μία φωνή (1) Μια Ωδή στον Διονύσιο Σολωμό (1) μικρός πρίγκηπας (3) Μίλτος Σαχτούρης (4) Μίμης Φωτόπουλος (2) μίσος (1) Μιχάλης Κατσαρός (2) μοιρολόϊ (1) μοναξιά (2) Μοναχικοί ταξειδιώτες (2) μονόλογος (1) Μονσινιόρ Κιχώτης (1) μουσική (5) μουσικός (1) μπλογκ (1) να ζει κανείς ή να μην ζει (2) Να τελειώνουμε (1) Ναζίμ Χικμέτ (1) Νάνος Βαλαωρίτης (2) Ναπολέων Λαπαθιώτης (1) ναυάγιο (2) νειάτα (2) νέος (1) νερό (1) νησί (1) νηστεία (1) νίκη (2) Νικήτας Μόρφου Ανδρούλλα (3) Νικηφόρος Βρεττάκος (2) Νικόλα (1) Νικολό Μακιαβέλι (1) Νίκος Γκάτσος (5) Νίκος Δαλέζιος (1) Νίκος Εγγονόπουλος (1) Νίκος Καζαντζάκης (8) Νορβηγία (2) νοσταλγία (2) νότες (1) νύχτα (2) Ξενοφών (2) Ο Αμερικάνος (1) Ο γέρος και η θάλασσα (1) ο δρόμος (1) Ο θάνατος δεν είναι τίποτα (1) Ο Κρητικός (1) ο μικρός πρίγκηπας (3) Ο πεύκος (1) Ο τρόμος μου σε παραλλαγές (1) Οδυσσέας Ελύτης (10) Οδύσσεια (2) Οι Δέκα Εντολές (1) Οι ιστορίες τους (4) Οι μουσικές της Αρασέλης (1) Οι χωρίς φίρμα (1) Οιδίπους τύραννος (1) οικειότητα (1) οικογένεια (2) Οικογενειακή επέτειος (1) Όμηρος (6) Ομπρός (1) Ονειρεμένη Προσευχή (1) όνειρο (4) όπου βρίσκεσαι.... (1) Ορέστεια (1) ορθογραφία (1) όριο (1) Ορισμός του ποιητή (1) όρκος (1) Όσκαρ Ουάιλντ (2) όταν διψάς (1) Ότι ακούμε είναι άποψη (1) Ότι καλύτερο άκουσα (1) Ουδέν νεώτερον από το δυτικό μέτωπo (1) Ουίλλιαμ Σαίξπηρ (6) ουρανός (5) παιδεία (1) παιδί (9) παιδική ζωή (7) Πάμπλο Νερούντα (2) Πάμπλο Πικάσσο (1) Παναγία (1) Παναγιώτης Ζωγράφος (1) Πάνας (1) Παπαδιαμάντης (1) Παπαθεοδώρου (2) παππούς (1) παράδοση (1) ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ (1) Παρακαλώ ένα ποίημα (1) Παραμονή των Χριστουγέννων (1) παραμύθι (1) παραμύθια (2) παρέλαση (1) παρελθόν (1) παροιμία (2) παρουσία (1) Πάσχα (1) πατέρας (5) πατρίδα (5) Παύλος Νιρβάνας (1) πείρα (1) Πειραιάς (2) Πέραμα (15) Περιγραφή της άνευ όρων αγάπης. (1) περιφρόνηση (1) Πήλιο (1) πίκρα (1) πίστη (3) πλανήτης (1) Πλάτων (2) πληγή (5) Πλούταρχος (1) πλούτος (2) Πλωτίνος (1) ποίηση (54) Ποίηση του λεπτού... (20) Ποίηση του λεπτού... για παιδιά... (19) Ποίηση... του λεπτού... (1) ποιητής (1) ποιώ ελένη (2) πόλεμος (5) πολιτική (2) πολιτικός (2) πολιτισμός (1) Πολωνία (1) πόνος (3) Πορτογαλία (1) ποτάμι (1) Πούσκιν (1) πρέπει να σε δω (1) Πρίαμος (2) προοπτική (1) προσευχή (3) ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ ΕΙΣ ΠΑΝΑ (1) πρόσκληση (1) προστασία (1) προσωπικότητα (1) προφήτης (1) πρώτη ανάρτηση (1) πτηνό (5) πτώση (1) ΡΑΙΗΜΟΝ ΚΕΝΩ (1) Ράντγιαρντ Κίπλινγκ (1) Ρένα Καρθαίου (1) Ρήγας Φερραίος (5) Ριχάρδος Β' (1) Ριχάρδος Γ' (1) ρόδο (1) Ρόδου Mοσκοβόλημα (1) Ροδούλα Σερδάρη - Παπαϊωάννου (1) ρόλλος (1) Ρουμανία (1) Ρωμαίος και Ιουλιέττα (1) Ρωσσία (2) σ' αγαπώ γιατί είσαι ωραία (1) Σαιξπηρ (1) Σαν δέσμη από τριαντάφυλλα (1) Σαν τον τρελλό (1) Σαπφώ (1) Σε φίλο ποιητή (1) σεβασμός (2) Σελ Σιλβερστάϊν (1) Σέλλεϋ (1) Σήμερον κρεμάται επί ξύλου (2) σιωπή (3) σκέψη (4) σκλαβιά (5) σκοτάδι (2) Σόλων (2) Σοννέτο (1) Σουηδία (1) Σούλα Κοκολογιάννη (1) σοφά λόγια (3) Σοφοκλής (4) σπίτι (1) Σπύρος Μακρυγιάννης (4) Σπύρος ΠΟΔΑΡΑΣ (1) Στάρετς Νικολάϊ Γκουριανωφ (1) Σταύρος Σιόλας (1) Στέλιος Σπεράντσας (1) στιγμές (1) Στιγμές Ψυχής Στιγμές Ζωής (1) στο κελλί 33 (1) Στο σεντούκι της ψυχής μου (1) Στο σταυραετό (1) Στον δάσκαλο (1) στόχος (3) Στρατής Δούκας (2) Στρατής Μυριβήλης (2) ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ (1) στρατός (2) συγγενής (1) συγγραφέας (2) συμπεριφορά (1) συμφορά (2) συνάντηση (3) συνέντευξη (1) σύνθημα (1) Σφηνοειδής γραφή (1) σχέσεις (3) σχολείο (4) σχολή (1) σχολικό ποίημα (1) Σωκράτης (4) Σων Κόνερυ (2) Σώπα μην μιλάς (1) Σωτήρης Σκίπης (1) Τ.Κ. ΠΑΠΑΤΣΩΝΗΣ (1) τα 24 γράμματα του Αλφαβήτου (1) Τα μεγάφωνα (1) Τα Πρωτοβρόχια (1) ταινία (4) ταλέντο (3) Ταπείνωση (2) Τάσος Λειβαδίτης (16) Τάσος Σταυρακέλης (1) ταυρομάχος (1) ταύρος (1) τέλος (6) τεμπέλης (1) τεμπελιά (2) Τερψιχόρη Παπαστεφάνου (1) τέχνη (3) Τζακ Κερουάκ (1) Τζούτζη Μαντζουράνη (8) Τη Μεγάλη Παρασκευή (1) της Άρνης το νερό (1) Της Άρτας το Γιοφύρι (1) τιμή (1) τιμωρία (1) τίτλο (1) Το "λίγες γραμμές... έτσι..." (1) Το γένος ποτέ δεν υποτάχθηκε στον Σουλτάνο (1) Το Ελληνικό Αλφάβητο (2) Το θέμα είναι πόσο αγαπάμε αυτόν τον τόπο (1) Το κόνισμα της μάνας μου (2) το παιδί (1) Το παιδί στο ποτάμι (1) το παλιό μας το τραγούδι (1) το πάρτυ (1) το πιάνο (1) Το πρωινό (1) Το τρίτο στεφάνι (1) το φεγγάρι (1) Τόμας Φούλλερ (1) τουρκική εισβολή (1) τραγούδι (17) τραγούδια (1) τραγωδία (1) τραίνο (1) τρέλλα (1) τριαντάφυλλο (1) Τροία (1) τρόμος (1) Τσαρλς Μπουκόφκι (1) ΤΣΑΡΛY ΤΣΑΠΛΙΝ (1) τσίρκο (1) τυφλός (1) τύχη (1) Τώρα (1) ύμνοι (1) ύπαρξη (1) υπογραφή (1) υπομονή (4) φαγητό (1) Φανή Αθανασιάδου (1) φαντασία (2) φεγγάρι (4) Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα (6) φθόνος (2) φιλί (2) φιλία (11) φίλος (17) φόβος (2) φόνος (1) φουστάνι (1) Φρήντριχ Νίτσε (1) φρούτα (1) φτερά (2) φυγή (1) φυλακή (5) Φύλαξε το κλειδί (1) φύλλο (1) φυσιολογικός (1) φως (3) Φώτα (1) Φώτης Κόντογλου (3) φωτιά (3) φώτο (1) φωτογραφία (6) Χ. Μαρκόπουλος (1) Χ. Σπένσερ (1) Χ. Χριστόφιας (1) χαϊκού (1) Χαιρετισμοί (1) χαμόγελο (2) χαρά (2) χαρακτήρας (1) Χάρτινο το φεγγαράκι (1) Χάσαμε τ' αυτοκίνητα (1) Χειμώνας (1) χιούμορ (1) χορός (3) Χόρχε Μπόρχες (1) Χόρχε Μπουκάϊ (1) χορωδία (1) χρήμα (2) Χρήστος Λάσκαρης (16) Χριστίνα Λέλη (1) Χριστός Ανέστη (2) Χριστούγεννα (6) χρόνια πολλά (9) χρόνος (5) χρώμα (1) Χωρίζει η μοίρα (1) χωρίς (1) Ψαλμός (1) ψέμα (3) ψηφιακή βιβλιοθήκη (1) Ψυχές αιωρούμενες (2) ψυχή (9) Ψυχοσάββατο (1) ωραίον (2) a house is not home (1) A Prayer for my Daughter (1) Agatha Christie (1) airis (1) Albert Camus (2) Albert Einstein (2) Amélie Leblanc (1) Billy Gates (1) Bob Marley (1) Brian Hyland (1) C.S. Lewis (2) Charlie Chaplin (2) Chrysoula Kios Stogiou (1) Contre le doute (1) Did goodbye (3) Drmakspy (2) Eρνέστο Τσε Γκεβάρα (1) Echart Tolle (1) Edgar Degas (1) Erma Bombeck (1) F. Scott Fitzgerald (1) Fabrizio Caramagna (1) facebook (22) Fernando Pessoa (1) Fofi Vryazi (1) franco zeffirelli (1) Frank L. Baum (1) Franz Kafka (1) Fréderic Mistral (1) George Elliot (1) Gianni Crow (1) Gianni Rodari (1) Good night sweet prince (1) google (1) Grândola Vila Morena (1) Gunvor Hofmo (1) H KYΡΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ (1) Henry Scott Holland (1) I learned (1) I wandered lonely as a cloud (1) I will always choose (1) If (1) If tomorrow (2) Il est bel et bon (1) Il pleure (1) Il ragazzo della Via Gluck (1) In Flanders Fields (1) Jacques Brel (1) Jacques Veneruso (1) Jane Austen (1) Jean Cocteau (1) Jim Morrison (1) Jimi Hendrix (1) John McCrae (1) José Afonso (1) José Mujica (1) José_Mujica (1) June Polis (1) Katherine Mansfield (1) Kindness (1) KRISTEN M SACCARDI (1) la primavera oportunidad se da (1) Lamprini T. (8) Lilian Bourani (1) Louis Jouvet (1) Mενέλαος Λουντέμης (8) Marcus Aurelius (2) Margaret Lee Runbeck (1) Marinella Canu (1) Martin Luther King (1) Maya Angelou (1) metaxia nikolopoulou (1) morfeas (1) Nelson Mandela (1) nikos mous (1) O Captain! My Captain! (1) ORPHELINS - Ορφανά (1) parler à mon père (1) Paul Verlaine (1) Paulo Coelho (1) perry poetry (4) Pierre Passereau (1) Ram Dass (1) Richard Rohr (2) Robert Brault (1) Robert Stevenson (1) Rose leaves (1) Rumi (1) Sailing to Byzantium (1) Samuel Taylor Coleridge (1) Sealed With A Kiss (1) Sergey Yesenin (1) She was (2) Sigmund Freud (2) Sir Thomas More (1) Steve Jobs (1) Sylvia Plath (1) Tην πατρίδα μου δεν την ανακάλυψαν (1) the second coming (2) The Willow Maid η κοπέλλα της Ιτιάς (1) Thomas Fuller (1) Tournier (1) Trisha Brown (1) video (12) Vincent van Gogh (1) w. Moreno (1) W. Saroyan (1) W.B. Yeats Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς (2) Walt Disney (2) WALT WHITMAN (1) Walter Winchell (1) William Butler Yeats (1) William Gaddis (1) William Gibson (1) William Makepeace Thackeray (1) William Shakespeare (4) WILLIAM WORDSWORTH (1) Xarvey Mackay (1) Yomo Kenyatta (1) You can’t go back (1)