Το αύριο, και το αύριο και το αύριο

 

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, “Μάκβεθ”, 

“Μάκβεθ”, του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

(απόσπασμα) μετφρ. K. Θεοτόκη, Ελευθερουδάκης 1923, Εν Αθήναις.

ΣΚΗΝΗ Ε’

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ

ΜΑΚΒΕΘ

Έχω ξεχάσει

ολότελα την αίσθηση του φόβου,

Επέρασε ο καιρός που όταν γροικούσα

σκουσμό τη νύχτα μ΄έπιανε το ρίγος,

και παραμύθι αν άκουα θλιβερό

εσηκώνονταν του κορμιού μου οι τρίχες

ορθές, σα ναχαν μέσα τους ζωή.

Μ’ έχει χορτάσει η φρίκη! Ο στοχασμός μου

ο φονικός συνειθισμένος είναι

στο φοβερό, και πια δεν μπορεί

να μ’ αλάλιαζε.

(Ξανάρχεται ο Σεύτον)

Τι ήταν οι φωνές;

ΣΕΥΤΟΝ

Απέθανε η βασίλισσα, κύριέ μου!

ΜΑΚΒΕΘ

Έπρεπε να πεθάνει πιο στερνά!

Θαχα καιρό ν’ ακούσω λόγια τέτοια!

Το αύριο, και το αύριο και το αύριο

με το μικρό το βήμα τους μας σέρνουν

από μέρα σε μέρα, ως στη στερνή

τη συλλαβή των χρόνων το βιβλίο,

κι όλα τα εχτές μας φώτισαν τρελλούς

στο δρόμο προς τη σκόνη του θανάτου-

Σβήσου, μικρό κερί! Η ζωή δεν είναι

παρά ήσκιος διαβατάρικος, φτωχός

θεατρίνος, που κορδώνεται κι αφρίζει

στη σκηνή για τη λίγη του την ώρα,

κ’ έπειτα κανείς δεν τον ακούει,

είναι το παραμύθι που ένας βλάκας

το λέει, γεμάτο λύσσα και φωνές,

δίχως κανένα νόημα.

ΠΗΓΗ:  https://www.poiein.gr/2010/09/19/iosseeai-oassidhcn-iueaae-iaoon-k-eaiouec-aeaoeanioaueco-1923-ai-aethiaeo/

................

να μαθαίνουμε... 

Lamprini T. 

She should have died hereafter; 

There would have been a time for such a word.

 Tomorrow, and tomorrow, and tomorrow 

Creeps in this petty pace from day to day To the last syllable of recorded time;

 And all our yesterdays have lighted fools 

The way to dusty death. 

Out, out, brief candle, 

Life’s but a walking shadow, a poor player 

That struts and frets his hour upon the stage 

And then is heard no more. 

It is a tale Told by an idiot, full of sound and fury Signifying nothing.

ΠΗΓΗ:  https://en.wikipedia.org/wiki/Tomorrow_and_tomorrow_and_tomorrow