έλλη φθενάκη.. και... νοιάζομαι σκέφτηκα

έλλη φθενάκη

νοιάζομαι σκέφτηκα
κι απόρησα…
μα πως ν αγαπήσω
άγνωστα πρόσωπα....
χωρίς να ξέρω τον ήχο
... του γέλιου τους
την μυρωδιά τους
χωρίς να ξέρουν κι αυτοί
τον ήχο της φωνής μου
......
νοιάζομαι σκέφτηκα
κι απόρησα
χωρίς ένα χάδι
ένα άγγιγμα
μόνο από γραμμένα λόγια
χωρίς τόνους
κι ορθογραφία
.....
νοιάζομαι σκέφτηκα
κι απόρησα
που νοιάζονται κι αυτοί
που ψάχνουμε ο ένας
τον άλλον
που γίναμε φίλοι
εμείς οι άγνωστοι
που δεν μιλήσαμε
ποτέ στ΄ αλήθεια
μα έχουμε πει τόσα πολλά
μέσα από σκόρπιες λέξεις
τις νύχτες .....
όταν νιώσαμε μόνοι
όλοι κάπου
ακουμπήσαμε….
νοιάζομαι σκέφτηκα
στ΄ αλήθεια νοιάζομαι…….

................... 

Θαυμάσιο... 

Lamprini T.