Mond aus Papier, Χάρτινο το φεγγαράκι

 Mond aus Papier, Χάρτινο το φεγγαράκι

το Χάρτινο το Φεγγαράκι και στα Γερμανικά!   Ενδιαφέρον... 

Χάρτινο το φεγγαράκι

Mond aus Papier

Mond aus Papier

 

Das Meer wird Vögel bringen

und goldene Sterne der Wind,

damit sie dir das Haar streicheln

damit sie dir die Hand küssen.

 

Mond aus Papier

unechte Küste

unechte Küste

würdest du mir ein wenig Glauben schenken,

wäre alles wahr.

 

Ohne deine Liebe

geht die Zeit nur schwer vorbei.

Ohne deine Liebe

ist die Welt kleiner.

ist die Welt kleiner.

 

Mond aus Papier

Mond aus Papier

unechte Küste

würdest du mir ein wenig Glauben schenken,

wäre alles wahr.

/////////////////////////

Χάρτινο το φεγγαράκι

 

Θα φέρει η θάλασσα πουλιά

κι άστρα χρυσά τ' αγέρι

να σου χαϊδεύουν τα μαλλιά

να σου φιλούν το χέρι.

να σου φιλούν το χέρι.

 

Χάρτινο το φεγγαράκι

ψεύτικη ακρογιαλιά

αν με πίστευες λιγάκι

θα 'ταν όλα αληθινά.

 

Δίχως τη δική σου αγάπη

καιρός...

γρήγορα περνά ο καιρός.

Δίχως τη δική σου αγάπη

είναι ο κόσμος πιο μικρός.

 

Χάρτινο το φεγγαράκι

ψεύτικη ακρογιαλιά

αν με πίστευες λιγάκι

θα 'ταν όλα αληθινά.

 

Στίχοι/Μουσική: Νίκος Γκάτσος/Μάνος Χατζιδάκις

............

ΠΗΓΗ: https://www.greeklyrics.de/uebersetzungen/17-laika/1718-xartino-to-feggaraki

................

μια ωραία "ανακάλυψη στο ίντερνετ!"

Lamprini T. 

ο λύκος και η αλεπού, ένα παραμύθι, μία δημιουργία και αφήγηση της μαμάς, 2022

  ο λύκος και η αλεπού, ένα παραμύθι, μία δημιουργία και αφήγηση της μαμάς, 2022

https://dhmotikomousikh.blogspot.com/2022/12/2022.html

Το πάρτυ - 1962

 Το πάρτι - 1962

Mάνος Χατζιδάκις (με το κοστούμι), δεξιά του (που χειροκροτάει... ο Δημήτρης Χορν)... 

Mάνος Χατζιδάκις (με το κοστούμι), δεξιά του (που χειροκροτάει... ο Δημήτρης Χορν)... 

Στίχοι, μουσική:  Μάνος Χατζιδάκις... 

Αυτή η γειτονειά είναι για όλους μας ένα κλουβί.

 Κανείς δε ζει αληθινά αυτό που θα `θελε να ζει, γιατί το όνειρο είναι μια στιγμή κι όλες οι άλλες οι στιγμές απελπισία.

 Μέσα σ αυτό το δρόμο γεννιόμαστε, ζούμε και πεθαίνουμε, μαζί με μας και τα όνειρά μας, μαζί με μας και τα παιδιά μας.

 Γι’ αυτό ένα πάρτυ σ’ αυτό το δρόμο είναι κάτι πιο λυπητερό κι από το θάνατο.

 Είναι ένα γραμμόφωνο που ολοένα ξεκουρδίζεται, δυο ιδρωμένα χέρια στο άσπρο φόρεμα ενός κοριτσιού, ένας σκύλος που απορεί, ένα ποτήρι αδειανό στην άκρη της αυλής μου, μια κόκκινη κορδέλα στα μαλλιά της, ένας κρυφός αναστεναγμός, ένα αρπαχτικό βλέμμα θηρίου που δεν τολμάει να αγγίξει, ένα κλουβί στην πόρτα σου με ένα πουλί που κοιμάται….

 Γι’ αυτό ένα πάρτυ στο δρόμο των Ονείρων είναι στιγμή πιο θλιβερή κι απ’ τη στιγμή του ονείρου. 

Είναι ένα ξέφτισμα ζωής, ένα παιχνίδι χάρτινο στα χέρια των αγγέλων. 

Κοιτάχτε τούτο το κλουβί είναι λιγάκι πιο μεγάλο από την καρδιά μου, κι όμως δεν μπορεί να χωρέσει την αγάπη μου.

 Κοιτάχτε και τούτο το κορίτσι θα του χαρίσω το κλουβί κι ένα τραγούδι θα μου πει για το πουλί που χάθηκε, για το πουλί που πια δε ζει.

ΠΗΓΗ: https://stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=13178

..................

Για όσους ονειρεύτηκαν με αυτό το κείμενο και αυτήν την... μουσική... 

και εδώ... η ερμηνεία... https://www.youtube.com/watch?v=_NEAb9S5wV4

Lamprini T. 

Λίγες γραμμές... έτσι... Λαμπρινή Τζούρκα

 χθες διαπίστωσα ότι το βιβλίο μου ... κυκλοφορεί χωρίς να το γνωρίζω... με διπλάσια τιμή...

Ε Καραμήτρο!!!!!!!!!!!!!!!!! Τι κάνεις εκεί!!!!....

Λίγες γραμμές... έτσι...

Λαμπρινή Τζούρκα

Υπο νεα έκδοση, οι ιστορίες τους, Λαμπρινής Χ Τζούρκα

 

Είμαι ικανοποιημένη... ( Μετά από τόσο και υπομονής...) σε λίγο θα κυκλοφορήσει...🙂

Λαμπρινή Χ. Τζούρκα 

Οι Ιστορίες τους...

Η βρύση, Λαμπρινή Τζούρκα

 

Η βρύση

Η βρύση

Η βρύση στάζει διαρκώς, 

οι μέρες κυλούν αργά

κι εγώ το μόνο που σκέφτομαι

είναι ότι δεν μ' αγαπάς... πια... 

Λαμπρινή Τζούρκα 

ταινίες, τραγούδια για την Εθνική Επέτειο... 28η Οκτωβρίου 1940

 

28η Οκτωβρίου 1940

ΤΟ ΒΡΟΝΤΕΡΟ "ΟΧΙ" ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ 

 https://dhmotikomousikh.blogspot.com/2022/09/28-1940.html

28η Οκτωβρίου 1940!

Χρόνια πολλά!!

Τραγούδια, βίντεο, εικόνες, ταινίες... εδώ... !

.....................................

Η ΕΛΛΑΣ... ΕΙΣ ΠΟΛΕΜΟΝ ΜΕ ΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑΝ 

Τελική γιορτή, με ποίηση...

 

Σχολική εορτή... 1972;;

https://dhmotikomousikh.blogspot.com/2022/09/blog-post.html

Τελική γιορτή, με ποίηση...

Φέτος ξαναρχίσαμε τις γιορτές...

δεν προτίμησα έναν ποιητή...

Προτίμησα τραγούδια που μαθαίνουν τα παιδιά όλων των τάξεων του Δημοτικού Σχολείου...

Lampros

1. Kemal (Γκάτσος)

2. Της δικαιοσύνης (Ελύτης)

3. ΑΚΚΟΡΝΤΕΟΝ Γιάννης Νεγρεπόντης

4. Η ξανθούλα (Σολωμός)

5. ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΧΑΡΑ ΣΟΥ, ΒΕΝΕΤΙΑ (Γκάτσος)

6. ΠΟΙΟΣ ΝΑ ΞΕΡΕΙ (Τώνης Βαβάτσικος)

7. ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ Στιχουργός: Γκούφας Βαγγέλης

8. Ο ΔΙΓΕΝΗΣ ΚΙ Ο ΧΑΡΟΝΤΑΣ Παλαμάς…

9. ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΑΙΜΑΤΑ (Ελύτης )

10. ΚΟΙΜΗΣΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙ ΜΟΥ (Βίρβος)

11. Τι θέλω, Δροσίνης

12. ΔΩΔΕΚΑ ΠΑΙΔΙΑ (Χριστοδούλου Δημ.)

13. ΛΙΓΟ ΑΚΟΜΑ (Σεφέρης)

14. ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΖΩΓΡΑΦΙΖΟΥΝ Μιχάλης Μπουρμπούλης

15. Ο ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΟΣ ΒΑΣΙΛΗΑΣ (Πυθαγόρας)????

Lamprini T.

The kiss, Lamprini Tzourka

 

Το φιλί...  the kiss
Ένας αποχαιρετισμός μικρός a small adio
Του λεωφορείου η φυγή is the bus' departure
Μπορεί να μην τα ξαναπούμε we may not see each other
Ποιος ξέρει οι δρόμοι πού... θα μας βρούνε...  who knows where we're going to meet
Lamprini T.

Το φιλί, Λαμπρινή Τζούρκα

 Το φιλί...

Ένας αποχαιρετισμός μικρός 

Του λεωφορείου η φυγή 

Μπορεί να μην τα ξαναπούμε 

Ποιος ξέρει οι δρόμοι πού... θα μας βρούνε...

Lamprini T. 

η μαμά.... θυμήθηκε ένα ποίημα... Νίκη, Κωστής Παλαμάς...

 η μαμά.... θυμήθηκε ένα ποίημα... Νίκη, Κωστής Παλαμάς... 

 Νίκη

Κωστής Παλαμάς

Εδώ στο ελληνικό το χώμα,το στοιχειωμένο και ιερό,που το ίδιο χώμα μένει ακόμακι απ’ τον αρχαίο τον καιρό, 5στο χώμα τούτο πάντα ανθούνεκι έχουν αθάνατη ζωήκαι μας θαμπώνουν, μας μεθούνενεράιδες, ήρωες, θεοί! Είδα τη Νίκη τη μεγάλη,10τη Νίκη την παντοτινή!Την είδα εμπρός μου να προβάλλειμε φορεσιά ολοφωτεινή. Ασύγκριτη σαν την ιδέα,σαν όνειρο λαχταριστή,15είδα τη Νίκη την αρχαία,τη Νίκη την κυματιστή! Την είδα. Με το πέταμά τηςδεν έφευγε στους ουρανούς,εκεί που δύσκολα σιμά της20μπορεί να κρατηθεί κι ο νους. Δεν έτρεχε να φτάσει πρώτη,να στεφανώσει φτερωτήτο λιονταρόκαρδο στρατιώτη,τον εμπνευσμένο τον ποιητή. 25Δεν έδενεν η θεία κόρημ’ ένα της σάλπισμα τρανό,και ορθή στου καραβιού την πλώρη,το μανιωμένο Ωκεανό. Χρυσελεφάντινη γαλήνη30δεν έδειχνε, δεν είχε αυτή.Δεν την αντίκρισα να λύνειτα σάνδαλά της λατρευτή. Και δεν την είδα σαν αστέριτης τέχνης θείο πελεκητό35στην πέτρα τη σκληρή από χέριενός τεχνίτη δυνατό. Και δεν τη είδα μες στων νέωντα γαύρα πλήθη να οδηγείτους ταύρους των Παναθηναίων40στεφανωτούς προς τη σφαγή. Καθώς ο πρώτος ο τεχνίτηςτην έπλασεν απλοϊκάμε το γυναίκειο το κορμί τηςχωρίς γνωρίσματα θεϊκά, 45την είδα να περνά απ’ τη στράταχωρίς σαλπίσματα, κλαδιάκαι τρόπαια και φτερά χιονάτα,χωρίς ουράνια συνοδειά. Αλλ’ η Ομορφιά της πέρα ώς πέρα50σκόρπια στο ολόψηλο κορμίείχε της Νίκης τον αέρα,είχε της Νίκης την ορμή. Κι ήταν πλασμένο το κορμί τηςόχι από σάρκα· από ψυχή!55Το νου τραβούσε σα μαγνήτης,τον ύψωνε σαν προσευχή. Κι από το άυλο, το παρθένοκορμί, που διάβαινε γοργό,έβγαινε φως ευλογημένο,60έβγαινε φως θαυματουργό. Και φάνταζε σα να πηγαίνειβοήθεια και παρηγοριάσε κάθε νιότη ερωτεμένη,σε κάθε συμφορά βαριά, 65ταίρι στον έρημο, στον ξένοσκέπη, στη φύση μια ευωδιά,και δύναμη στο δειλιασμένοκαι νέα θρησκεία μες στην καρδιά. Την είδα να περνά μπροστά μου70με φορεσιά ολοφωτεινήκαι λύγισα στη γη εκεί χάμουκι έκραξα με τρανή φωνή, γονατιστός, με θαμπωμέναμάτια, με λάβρα περισσή:75«Χαίρε θεά, χαίρε παρθένα,Ω Νίκη, ω Νίκη, ω Νίκη Εσύ! Εσύ που δείχνεις πώς ανθούνεεδώ μ’ αθάνατη ζωή,πώς μας εμπνέουν και μας μεθούνε80νεράιδες, ήρωες, θεοί!» Lamprini T.  ΠΗΓΗ:   https://www.greek-language.gr/digitalResources/literature/tools/concordance/browse.html?cnd_id=7&text_id=1248

Samuel Taylor Coleridge

 

Samuel Taylor Coleridge

Frost at Midnight

Frost at Midnight

BY SAMUEL TAYLOR COLERIDGE

The Frost performs its secret ministry,

Unhelped by any wind. The owlet's cry

Came loud—and hark, again! loud as before.

The inmates of my cottage, all at rest,

Have left me to that solitude, which suits

Abstruser musings: save that at my side

My cradled infant slumbers peacefully.

'Tis calm indeed! so calm, that it disturbs

And vexes meditation with its strange

And extreme silentness. Sea, hill, and wood,

This populous village! Sea, and hill, and wood,

With all the numberless goings-on of life,

Inaudible as dreams! the thin blue flame

Lies on my low-burnt fire, and quivers not;

Only that film, which fluttered on the grate,

Still flutters there, the sole unquiet thing.

Methinks, its motion in this hush of nature

Gives it dim sympathies with me who live,

Making it a companionable form,

Whose puny flaps and freaks the idling Spirit

By its own moods interprets, every where

Echo or mirror seeking of itself,

And makes a toy of Thought.

ΠΗΓΗ:  https://www.poetryfoundation.org/poems/43986/frost-at-midnight

...............

Μετάφραση γκουγκλ... με δική μου βοήθεια

Ο Πάγετος εκτελεί το μυστικό του έργο,
Αβοήθητο από οποιονδήποτε άνεμο. Της κουκουβάγιας το κλάμα
Ήρθε δυνατά - και ακούστηκε πάλι! δυνατά όπως πριν.
Οι συγκάτοικοι του εξοχικού μου, όλοι σε ηρεμία,
Με άφησαν σε αυτή τη μοναξιά, που ταιριάζει
Στις συλλογές με τα αποσπάσματα: φυλάξτε το στο πλευρό μου
Το βρέφος μου στο λίκνο κοιμάται ειρηνικά.

«Είναι πραγματικά ήρεμο! τόσο ήρεμο, που ενοχλεί
Και ενοχλεί τον διαλογισμό με το περίεργη 
Και ακραία σιωπή. Θάλασσα και λόφος και ξύλο,
Αυτό το πολυπληθές χωριό! Θάλασσα και λόφος και ξύλο,
Με όλα τα αμέτρητα γεγονότα της ζωής,
Δεν ακούγεται όπως (δεν ακούγονται ) τα όνειρα! η λεπτή μπλε φλόγα
Ξαπλώνει στη φωτιά μου που καίει και δεν τρέμει.
Μόνο εκείνη η μεμβράνη, που φτερούγιζε στο κιγκλίδωμα,

Ακόμα φτερουγίζει εκεί, το μοναδικό ανήσυχο πράγμα.
Νομίζω, η κίνησή του σε αυτή τη σιωπή της φύσης
Δίνει αμυδρά συμπάθεια για μένα που ζω,
Κάνοντάς το μια συνοδευτική φόρμα,
Του οποίου το αδύναμο πτερύγια και τρομοκρατεί το αδρανές Πνεύμα
Με τις δικές του διαθέσεις ερμηνεύει, παντού
Ηχώ ή καθρέφτης αναζητώντας τον εαυτό του,
Και κάνει ένα παιχνίδι της σκέψης.

..........................

ΠΗΓΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ: 

https://www.trenfo.com/el/%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1/%CE%B2%CE%B9%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B5%CF%82/%CF%83%CE%AC%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CF%85%CE%B5%CE%BB-%CF%84%CE%AD%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CF%81-%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CF%81%CE%B9%CF%84%CE%B6

...........

Ενδιαφέρον... πάντα... 

Lamprini T. 

Χρήστος Λάσκαρης ΘΑ ΜΙΛΗΣΩ ΓΙ’ ΑΥΤΟΥΣ

 ποιήματα, Χρήστος Λάσκαρης (1931 –2008)

από : Constantine Saridakis
Published on March 27, 2016

ΘΑ ΜΙΛΗΣΩ ΓΙ’ ΑΥΤΟΥΣ  

Θα μιλήσω γι’ αυτούς

που δεν εγνώρισαν ποτέ τον έρωτα,

για όλους όσους πλάγιαζαν

το βράδυ μ’ έναν ίσκιο,

που ένα φιλί

δε δρόσισε τον ύπνο τους,

δεν έσταξε στο στήθος τους

κανένας λόγος,

μόνο μια γεύση ερημιάς,

στα χείλη τους.

Γι’ αυτούς θα πω,

που έζησαν σαν τις φρυγμένες στέρνες,

ολάκερη ζωή.

................

Υπάρχουν και αυτοί... 

όπως υπάρχουν και οι άλλοι που γλέντησαν... τον έρωτα... 

Κρίμα για τους δεύτερους... 

Lamprini T. 

ἤτω δὲ ὑμῶν τὸ ναὶ ναί, καὶ τὸ οὒ οὔ,

 

ἤτω δὲ ὑμῶν τὸ ναὶ ναί, καὶ τὸ οὒ οὔ (Επιστολή Ιακώβου, ε´12)

Αλλά ας είναι το ναι ναι και το όχι όχι

Άγιος Ιάκωβος

ο Αδελφόθεος

........

χωρίς τα ίσως, μπορεί, θα δούμε... 

Lamprini T.