Avril
Odelettes (1853).
Déjà les beaux jours, — la poussière,
Un ciel d'azur et de lumière,
Les murs enflammés, les longs soirs ; —
Et rien de vert : — à peine encore
Un reflet rougeâtre décore
Les grands arbres aux rameaux noirs !
Ce beau temps me pèse et m'ennuie.
— Ce n'est qu'après des jours de pluie
Que doit surgir, en un tableau,
Le printemps verdissant et rose,
Comme une nymphe fraîche éclose
Qui, souriante, sort de l'eau.
Gérard de Nerval. (1808-1855)
Gérard de Nerval
Απρίλης.
Ήδη οι όμορφες μέρες,-η σκόνη,
Ένας ουρανός από γαλάζιο και φώς,
Οι τοίχοι στις φλόγες, τα μακρυά απογεύματα,
Καθόλου πράσινο. Ακόμα
Μια κόκκινη ανταύγεια διακοσμεί
τα ψηλά δέντρα με τα μαύρα κλαδάκια!
Αυτός ο καλός καιρός με βαραίνει και με πονάει.
Δεν είναι παρά, μετά από μέρες βροχερές
Πού ξεπετάγεται, σαν κάδρο
η Άνοιξη πρασινοφορούσα και κόκκινη,
Σαν μία νύμφη που μόλις εκκολάφθηκε
και, χαμογελώντας, αναδύεται από το νερό.
Μτφ. Τζούτζη Μαντζουράνη
...
κάτι για την Άνοιξη... επιτέλους...
Lamprini
