ΠΟΥ ΑΣΤΡΑΦΤΕ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ
Έκπληκτος άκουγα τον ζεν(κάποτε) πρεμιέ,
"το πήρα το κορίτσι"έλεγε "όχι γιατί με παρακάλαγε",
να,ήταν μια γριά, σε κοντινό θεωρείο, που σήκωσε μπαστούνι
"πάρτην,ορέ, να μη σου τσακίσω τα παϊδια".
Ήταν η μανιά του πατέρα,στα 105 χρόνια της αιωνιότητάς της,
έπιανε τη σέντρα του γηπέδου
κι εκστόμιζε τις ακριβές προστακτικές της:"Κλάδεψτουν,
τσάκστουν,βάρατουν"ένα μεσημέρι πέρασε να επιθεωρήσει τα γελάδια
κι είδε απ'τη χαραμάδα ότι ο στάβλος είχε μετατραπεί σε γραφείο.
Άνθρωποι με κατάλευκα φτερά,με επιμανίκια και ζυγαριές ακριβείας,
κάπου πήρε το μάτι και το Γιωργάκη της. Μια χήνα τινάχτηκε και τη χτύπησε
στο στήθος.Έπεσε μ'ένα ωχ κι έμεινε να κοιτάει πέρα, τη λίμνη που
άστραφτε στον ήλιο.