Χριστουγεννιάτικη ιστορία

Ο μικρός Χειμώνας, μόλις, είχε αρχίσει να μεγαλώνει.

O μικρός Χειμώνας

 Γεννήθηκε την 1η Δεκεμβρίου του 2015 και ήταν μόνον 24 ημερών.  Τα σχέδια του για την ζωή ήταν πολύ μεγάλα.  Φανταζόταν να κατακτήσει νέους τόπους, να γνωρίσει πολλούς ανθρώπους, ως την στιγμή που θα έφευγε από αυτήν την ζωή. Αυτό που τού συνέβη, όμως, στις 25 Δεκεμβρίου, δεν το περίμενε...

 25 Δεκεμβρίου

Όλα ξεκίνησαν με το που ξημέρωσε η νέα μέρα, η 25η του Δεκέμβρη.  Ο ήλιος μόλις είχε βγει από το αντικρυνό βουνό, τα χρώματά του γέμισαν την πλάση, κι ο μικρός Χειμώνας περίμενε να δει τι άλλο όμορφο θα συμβεί εκείνην την ημέρα.

Ο ήλιος μόλις είχε βγει 

Βλέπει, λοιπόν, να γεμίζει η πόλη με φωτάκια. Ένα σωρό μικρά λαμπιόνια, ένα σωρό φώτα πολύχρωμα.  Δεν ήξερε, γιατί συνέβαιναν όλα αυτά,  και του άρεσε πολύ.  Κατόπιν, άρχισε να βλέπει κόσμο, να βγαίνει, ξημερώματα, από τα σπίτια του και να προχωράει σιωπηλός.
- Τι περίεργο, σκέφτηκε, πού πάει όλος αυτός ο κόσμος;

Πού πάει;

Απεφάσισε να τον ακολουθήσει, παρ' ότι τον περίμενε ο φίλος του, το Χιόνι, να πάνε στην κορυφή του Ολύμπου για να παίξουνε!

O φίλος του, το Χιόνι,

 Πλησίασε, λοιπόν, στην Εκκλησία της πόλης και πέρασε,  το κατώφλι της, μαζύ με όλους τους υπόλοιπους.  Τι όμορφη ατμόσφαιρα υπήρχε εκεί μέσα και πόσο ζεστά ήτανε!  Κι εκεί, στην Εκκλησία, έζησε το θαύμα.
-Δεύτε ίδωμεν, πιστοί, ακούστηκε από τους ψάλτες της και ζεστάθηκε η καρδιά του μικρού Χειμώνα.  -Χριστός γεννάται,  ακούστηκε από τους ιερείς της Εκκλησίας, και έλαμψε το πρόσωπό του!  Και τότε... έζησε το θαύμα!!!!

Χριστός γεννάται

Ο Χριστός γεννήθηκε, κι ήταν σαν κι αυτόν, μικρός.  Πήγε, λοιπόν, στην φάτνη του, και τον είδε.  Ένα θαυμάσιο, μικρούλι μωράκι!  Ένα υπέροχο αγοράκι με όμορφα ματάκια.

- Ο Χριστός γεννήθηκε, είπε ο μικρός Χειμώνας, και από εκείνη την στιγμή και πέρα... η καρδιά του έμεινε για ΠΑΝΤΑ...  ζεστή.  Δεν τον παραξένεψε, καθόλου αυτή η ζέστη της...

Ηταν σαν κι αυτόν, μικρός

Έζησε για να δει την ΑΓΑΠΗ, γι' αυτό!!


Lamprini T.
(δικό μου)

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

28.12.2015

Y.Γ. Και μία φωτογραφία της φίλης και συγγραφέως Γιώτας Σπανού - Στατή, για την ιστορία μου.  Ευχαριστώ πολύ!!!!!!!!!

Εδώ... το φέις της φίλης... https://www.facebook.com/profile.php?id=100000563978585

κι εδώ το μπλογκ της: astoriani.blogspot.gr

Σελ Σιλβερστάϊν και... ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΠΟΥ ΕΔΙΝΕ

του Σελ Σιλβερστάϊν

ΠΑΡΑΜΥΘΙ ● ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΠΟΥ ΕΔΙΝΕ

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια μηλιά και αγαπούσε ένα αγοράκι Και κάθε μέρα το αγοράκι πήγαινε και μάζευε τα φύλλα της και τα έπλεκε στεφάνι κι έπαιζε το βασιλιά του δάσους. Σκαρφάλωνε στον κορμό της κι έκανε κούνια στα κλαδιά της κι έτρωγε μήλα. Παίζανε και κρυφτό Κι όταν το αγόρι κουραζόταν, αποκοιμιόταν στον ίσκιο της. Και το αγόρι αγαπούσε τη μηλιά… πάρα πολύ. Κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη. Μα πέρασαν τα χρόνια. Και το αγόρι μεγάλωσε. Και πολλές φορές η μηλιά έμενε μοναχή.

Τότε μια μέρα το αγόρι πήγε στη μηλιά κι η μηλιά είπε: «Έλα αγόρι, έλα να σκαρφαλώσεις στον κορμό μου και να κάνεις κούνια στα κλαδιά μου, να φας μήλα και να παίξεις στον ίσκιο μου αποκάτω και να ‘σαι ευτυχισμένο». «Είμαι μεγάλος πια για να σκαρφαλώνω και να παίζω», είπε το αγόρι. «Θέλω ν’ αγοράσω πράγματα και να καλοπεράσω. Θέλω λεφτά. Μπορείς να μου δώσεις λεφτά;» «Λυπάμαι», είπε η μηλιά, «μα έχω εγώ δεν έχω λεφτά. Έχω μονάχα φύλλα και μήλα. Πάρε τα μήλα μου, Αγόρι, και πούλησέ τα στην πόλη. Έτσι θα ‘χεις λεφτά και θα ‘σαι ευτυχισμένο». Και τότε το αγόρι σκαρφάλωσε στη μηλιά, μάζεψε τα μήλα της και τα πήρε μαζί του. Κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη.

Μα το αγόρι έκανε πολύ καιρό να ξαναφανεί και η μηλιά ήταν λυπημένη. Ώσπου μια μέρα το αγόρι ξαναγύρισε κι η μηλιά τρεμούλιασε απ’ τη χαρά της κι είπε: «Έλα αγόρι, έλα να σκαρφαλώσεις στον κορμό μου και να κάνεις κούνια στα κλαδιά μου και να ‘σαι ευτυχισμένο». «Δεν έχω πια χρόνο να σκαρφαλώνω»,είπε το αγόρι.«Θέλω ένα σπίτι που να δίνει ζεστασιά», είπε. «Θέλω γυναίκα και παιδιά, και γι’ αυτό χρειάζομαι ένα σπίτι. «Μπορείς να μου δώσεις ένα σπίτι;» «Εγώ δεν έχω σπίτι», είπε η μηλιά. «Σπίτι μου είναι το δάσος, μα μπορείς να κόψεις τα κλαδιά μου και να χτίσεις ένα σπίτι. Τότε θα ‘σαι ευτυχισμένο». Κι έτσι το αγόρι έκοψε τα κλαδιά της και τα πήρε μαζί του για να χτίσει το σπίτι του. Κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη.

Μα το αγόρι έκανε πολύ καιρό να ξαναφανεί. Κι όταν γύρισε η μηλιά ήταν τόσο ευτυχισμένη που ούτε να μιλήσει καλά-καλά δεν μπορούσε. «Έλα, Αγόρι», ψιθύρισε, «έλα να παίξεις» «Είμαι πια πολύ γέρος και πολύ λυπημένος για να παίζω είπε το αγόρι. «Θέλω μια βάρκα να με πάρει μακριά. Μπορείς να μου δώσεις μια βάρκα;» «Κόψε τον κορμό μου και φτιάξε μια βάρκα», είπε η μηλιά. «Έτσι θα μπορέσεις να φύγεις μακριά ...και να ‘σαι ευτυχισμένο». Και τότε το αγόρι έκοψε τον κορμό της έφτιαξε μια βάρκα κι έφυγε μακριά. Κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη … μα όχι πραγματικά.


 Κι ύστερα από πολύ καιρό το αγόρι ξαναγύρισε. «Λυπάμαι, Αγόρι», είπε η μηλιά, «μα δε μου απόμεινε τίποτα πια για να σου δώσω... Δεν έχω μήλα». «Τα δόντια μου δεν είναι πια για μήλα», είπε το αγόρι. «Δεν έχω κλαδιά», είπε η μηλιά. «Δεν μπορείς να κάνεις κούνια...» «Είμαι πολύ γέρος πια για να κάνω κούνια», είπε το αγόρι. «Δεν έχω κορμό», είπε η μηλιά. «Δεν μπορείς να σκαρφαλώσεις...» «Είμαι πολύ κουρασμένος πια για να σκαρφαλώνω», είπε το αγόρι. «Λυπάμαι», αναστέναξε η μηλιά. «Μακάρι να μπορούσα να σου δώσω κάτι... μα δε μου απόμεινε τίποτα πια. Δεν είμαι παρά ένα γέρικο κούτσουρο. Λυπάμαι...» «Δε θέλω και πολλά τώρα πια», είπε το αγόρι, «μονάχα ένα ήσυχο μέρος να κάτσω και να ξαποστάσω. Είμαι πολύ κουρασμένος». «Τότε», είπε η μηλιά, κι ίσιωσε τον κορμό της, «τότε, ένα γέρικο κούτσουρο είναι ό,τι πρέπει να κάτσεις και να ξαποστάσεις. Έλα, Αγόρι, κάτσε. Κάτσε και ξεκουράσου». Και το αγόρι έκατσε και ξεκουράστηκε. Κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη.

......................................................

Θαυμάσιο το γεγονός ότι το δέντρο ΕΔΙΝΕ.  Πολύ άσχημο ότι δεν άκουγε ένα ευχαριστώ.  Όχι ότι το ήθελε, θα ήταν πιο ευγενικό το αγόρι, αν το έλεγε που και που....

Lamprini T.

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης και... Το Σπιτάκι Στο Λιβάδι

ΠΗΓΗ!! https://www.youtube.com/watch?v=NUAK6pryENw

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

 Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης - Το Σπιτάκι Στο Λιβάδι

...........................................

Oι θησαυροί ... στο ίντερνετ... 

Lamprini T. 

Μενέλαος Λουντέμης... και... να μάθεις να αγαπάς...

Μενέλαος Λουντέμης

Nα μάθεις να αγαπάς ότι σου λείπει και να μάθεις να αντέχεις ότι έχεις.


Μενέλαος Λουντέμης

.......................

Για την υπομονή...  ο λόγος..

Lamprini T.